Dioscora (63)

(Ang babaing hindi niya malilimutan)

Kinuha ni JC ang sobre sa backpack at binigay kay Maria.

“Eto ang para sa’yo Maria. Buksan mo.’’

“Pera kaya ito, Kuya?’’

“Oo naman. Sa salat na lang ay halatang pera ang laman.’’

Excited na binuksan ni Maria ang sobre.

“Pera nga Kuya!”

“Magkano?’’

Binilang ni Maria.

“Five thousand Kuya!’’

“Marami ka ng pera. Baka naman gastos ka nang gastos?’’

“Hindi Kuya. Nakatago ang pera ko.’’

“Dapat lang dahil magastos ang course mo.’’

“Oo nga Kuya. Sa libro na lang ay malaki na ang gagastusin.’’

“Kaya dapat talaga maka-graduate na ako next year para makakuha ng trabaho.’’

“Pero may board exam ka pa di ba Kuya?’’

“Oo.’’

“Sana top 1 ka para pag-aagawan ka ng mga kompanya.’’

“Sana nga.’’

“Saan ka ba puwedeng magtrabaho?’’

“Sa construction firm at mga power facilities.’’

“Wow di ang laki ng suweldo.’’

Tumango si JC.

“Ano nga palang pinag-usapan n’yo ni Mam?’’

“Kung anu-ano. Pati pangalan ko at pangalan mo, tinanong.’’

‘”Pangalan ko?’’

“Oo. Tinanong kung anong meaning ng JC. Sinabi kong Jose Crisanto. Kinuha sa name nina lolo.’’

“Paano ako nasali sa usapan n’yo?’’

“Tinanong kung saan nakuha ang name mong Maria. Sabi ko e pangalan ni Lola—ina ni Inay.’’
“Tapos anong sabi?’’

“Buti raw hindi nagtampo si Lola na ina ni Itay. Sabi ko hindi naman,

“Pati yun tinanong? Kakatuwa naman si Mam.’’

“Sabi sa akin nang maghiwalay kami ay kumain daw ulit kami.

“Isama n’yo ako Kuya.’’

“Sige sasabihin ko.’’

(Itutuloy)