Ang kahaw-ang Nga gibati

Nakapanakla si Abner sa gibating kahaw-ang. “Porbida ning biyudo, uy. Igo lang sa paggakos sa unlan, labi na karon nga tugnaw kaayo ang kagabhion.” Hilom nga nangandoy si Abner sa kainit sa lawas sa usa ka babaye.

May low pressure. Kusog ang ulan. Kusog-kusog sab ang hangin. Nag-inusara si Abner sa iyang lawak sa ordinaryong balay sa usa ka dapit sa lungsod sa San Isidro. Nagpanuigon na siya’g kuwarentay dos. Way anak nga gibilin kaniya sa namatay niyang asawa, lima ka tuig na ang milabay.

Nakatulog siya nga nagpadayon paggakos sa unlan. Maayo nang panahon nianang pagka ugma. Kay adlaw nga Domingo, way trabaho sa gitrabahoan niyang munisipyo sa lungsod isip head sa registrar office,wa siya mobangon pagsayo. Maoy iyang plano nga adto siya maniudto sa karenderya duol sa plasa.

Alas siyete imedya dihang naligo siya. Human makailis, namutang siyag pahumot sa iyang lawas. Bisan sa iyang edad, himsog gihapon ang iyang lawas. Husto siya sa barog. May gihuptan siyang kaguwapo nga makapadani sa babaye.

Walking distance ang karenderiya  nga iyang kan-an. Busa, naglakaw lang siya. “Exercise sab,” matud niya sa hilom.

Tam-is kaayog pinahiyoman kaniya si Monina, ang tag-iya sa karenderiya, sa iyang pag-abot. Namili dayon siya’g sud-an.

“May linat-ang baka, Ab. Init pa ang sabaw kay bag-ong haon.”

Nasingo ni Abner ang kahumot ni Monina nga miduol kaniya. Midip-ig kini kaniya. Unya kalit nga gibati na usab niya ang kahaw-ang. Gipahiyoman niya si Monina. Bigot kaayo kini’g lawas, dalagang-gulang. Manghod niya’g lima ka tuig. Guwapa kini ug daw nagpanglugnot sa bra ang duha ka suso niini.

“Sige, Mon, kanang linat-ang baka. Paresig usa ka platong rice ug Sprite,” matud ni Abner nga milingkod sa usa ka bakanteng lamesa. Duha ra silang kustomer. Lagmit ganina rang namahaw sa karenderiya ang ubang mga suki kay hapit na man ang alas utso niadtong tungora.

Samtang nagkaon, milingkod si Monina sa silya atbang kang Abner. Nagtutok kini sa ulitawo. Gibati ni Abner ang kabakikaw sa panglihok.

“Okay ba lang nimo nga mag-apong ko nimo sa pagkaon.” Madanihon ang pahiyom ni Monina.

“A, kining...okay lang, Mon.” Mitutok usab si Abner sa dalaga. Dugay nga nag-abot ilang tinan-awan.

Pagka gabii, pusturaro kaayo si Abner nga nanaog sa iyang balay. Hilabihan niyang humota. Naghinam-hinam siya. Ang balay ni Monina ang iyang tumong. Pag-abot niya, gipasulod dayon siya sa dalaga.

“Ako rang usa dinhi karon sa amo. Ang akong mga ginikanan ug bugtong igsuon tua sa siyudad. Ugma pa sila manguli.” Midip-ig si Monina kang Abner nga naglingkod sa taas nga sopa.

“Nia gyud ko segun sa atong sabot ganina sa karenderiya,” daw hagaw ang tingog ni Abner tungod sa naghinubrang kahinam. Nabatyagan niya ang kainit sa lawas ni Monina.

Unya, wala na makaantos si Abner sa iyang gibati. Kalit niyang gigakos ug gihagkan sa ngabil si Monina. Dugay sila sa maong kahimtang. Hugot usab nga migakos ang dalaga sa ulitawo. Gibugtian niya ang kainit sa halok kaniya ni Abner.

“A-Adto ta sa akong kuwarto, Ab.” Hagawhaw ni Monina.

“Oo.” Mihangos pag-ayo si Abner.

Ug sa sulod sa lawak ni Monina, ang kahaw-ang nga gibati ni Abner kalit nga nahanaw. Ug nasayod siya nga dili na niya bation ang maong matang sa kahaw-ang sa iyang kinabuhi. – Kataposan