Mitiurok nga kalidad

Sa akong pagsulat niini kagahapon sa hapon, naungot sa ikaunom nga puwesto ang Pilipinas sa medal standing sa nagpadayon nga kumbati sa mga nasud sa 32nd Southeast Asian (SEA) Games nga didto gipahigayon sa Cambodia.  Sa 11 ka nasud sa rehiyon nga misalmot sa maong torneyo, anaa sa tungatunga naglawig ang Pilipinas. Sa nahabiling mga adlaw sa kompetisyon, mora’g maglisod na ang nasud pagsaka og pipila ka ang-ang sa medal tally.

Nag-una ang Vietnam nga nakakuha na og  halos 100 ka medalyang bulawan. Gisundan kini sa Thailand, Cambodia, Indonesia ug Singapore. Misunod ang Pilipinas, Malaysia, Myanmar, Laos, Brunei ug ang Timor Leste.  Alang sa mga observer sa  paugnat sa kusog, minos og labok ang atong mga atleta sa nagpadayon nga SEA Games. Ambot kon kulang ba kaha sila sa preparasyon o mas maayo lamang ba gayud ang gibuga sa mga atleta sa ubang nasud.

Gani, sa natad sa basketball, makauulaw ang gidangatan sa Gilas Pilipinas sa niaging semana sa dihang gipildi sila sa Cambodia, ang host country. Daghan ang wala nagtuo nga mahitabo kadto. Apan nahitabo gayud ang maong makauulaw nga kapildihan.

Kaniadto, ilabina sa dekada setiyenta ug otsiyenta, usa sa mga tang-an ang Pilipinas  sa SEA Games, ilabina sa basketball, track and field ug uban pa. Apan karon, wala na kita nanimaho sa mga International sports competition.

Ambot unsay nahitabo karon sa atong sports sector. Mitiurok ba ang kalidad sa paugnat sa kusog sa Pilipinas? O mas mi-level up ba ug insakto sa preparasyon ang mga atleta sa kasilinganang mga nasud hinungdan sa ilang maayong performance?

Hinuon dili ikalimod nga hilabihan ka daghan sa suliran nga naglikos sa sports sector sa nasud karon. Gawas sa kulang sa kahimanan ang atong mga sports facilities, walay klaro usab ang suportang pinansiyal gikan sa kagamhanan.