Kaibigan (222)

MAKALIPAS ang isang linggo, tinawagan si Lara ng classmate na si Lorna. Nakausap na umano nito ang dating may-ari ng lupa na ngayon ay nasa Canada na.

“Lara wala raw tala­gang bukal sa lupa na binenta sa inyo. Ang dating may-ari mismo na si Kuya Manuel ang nakausap ko. Wala raw talagang bukal o balon diyan. Sa katu­na­yan ay magpapagawa raw sila ng bomba ng tubig noon pero gumastos lang sila sa paghuhukay e wa­lang nakitang tubig diyan. Malalim na taw ang nahu­kay ng mga trabahador pero walang nakitang tubig. Kaya nagtataka si Kuya Manuel kung bakit nag­karoon ng bukal. Imposible raw mangyari yun. At saka kung meron daw bukal e di sana sinabi sa inyo para hindi kayo magtaka. Tala­gang walang bukal sa lupang ‘yan, sabi ni Kuya Manuel.’’

“Lorna, sabihin mo kay Kuya, maraming salamat. Para kaming nakahukay ng ginto sa lupang binili namin­. Talagang hindi naming aka­lain na aapaw ang grasya sa amin. Walang pagka­ubos. Bu­mubukal talaga ang grasya.’’

“Oo, sasabihin ko sa kanya Lara.’’

“Kung magbabakasyon sila, pumunta rito sa resort para makita nila ang bumu­bukal na grasya.’’

“Sige Lara at sasabihin ko. Tiyak na pupunta sila diyan. Salamat Lara. At sana bumukal pa ang grasya sa inyo ni Dex.’’

“Salamat Lorna.’’

Natapos ang pag-uusap nila.

Sinabi ni Lara kay Dex ang mga ibinalita ni Lorna ukol sa lupa.

“Wala raw talagang bukal dito sa lupang ito Dex. Mismong ang may-ari ang nagsabi. Wala raw talagang tubig dito.’’

“Nakakagilalas talaga itong nangyari sa atin Lara.’’

“Oo nga Dex. Hindi ko rin talaga maisip kung pa­ano nangyari ‘yun.’’

“Magkaganunman, sa­lamat nang marami sa hindi maubus-ubos na biyayang bumuhos sa atin. Salamat sa Diyos.’’

“Salamat Lord,’’ sabi ni Lara.

(Itutuloy)