‘Dasal ang panlaban’

Late nag-sink in sa akin ang kalungkutan sa pagkamatay ni Mario Dumaual.

Bigla lang nang makita ko ang landline phone namin.

Pumasok sa isip ko si Mario. Kasi nga, never akong tinawagan ni Mario sa cellphone, lagi sa landline. At laging opening niya ‘ano balita’ at hihingin niya opinyon ko.

Dahil yata kay Mario kaya naging sawsawan ako ng mga balita.

Kasi nga biruan namin, kailangan meron akong opinion kahit hindi ko kilala, hah hah.

Nagtatawanan kami pag tumatanggi ako dahil nga hindi ko kilala pero later on meron na akong sinasabi.

Magaan kaibigan si Mario dahil wala siyang demands. Hindi rin siya iyon tipo na maiinis ka dahil makulit, meron siyang way para sagutin mo ang tanong niya.

Ramdam ko ang concern nang malaman niyang nagkasakit ako, at alam ko rin kung binibigyan proteksiyon niya ako sa maseselan na issues.

Nakakalungkot dahil parang paliit ng paliit ang mundo na iniikutan natin.

Nawala na si Nap Gutierrez, ngayon naman si Mario.

Sabi nga ni Dondon Sermino, parang feel niya na hindi na nadagdagan ang number ng mga showbiz writer, parang huminto na sa grupo nila.

Siguro nga talagang umiiba na ang ikot ng mundo.

Siguro nga kailangan nang tanggapin na may mga bagay na nangyayari na wala na tayong magagawa pa.

So sad na tanggapin pero iyon talaga ang batas ng buhay.

Prayers na lang ang magiging panlaban natin.