Maria Magdalena

Akong gisusi kun kinsay nagpadala og text. Si Emilio diay. Usa ka inspiring message ang iyang gipadala nako. Gibaslan ko usab siya pagpadala og graphics.

Wala madugay, dunay mitawag sa akong phone. Si Emilio ang nanawag. Ako dayon kining gitubag aron akong mahibaloan kun unsay iyang tuyo.

“Mahimo bang makit-an ko pag-usab ang akong gikasakay makausa?” Nagkanayon si Emilio sa among panagsulti sa cellphone nga nakapangangha kanako. Wala dayon ko makatingog. Nakalitan ko sa gisulti ni Emilio. Wala man gud ko magdahom nga ang iyang tuyo sa pagpanawag nako sa cellphone mao nga gusto siyang makigkita nako. Unsa kahay iyang tuyo nako? Seryoso kaha ning tawhana! “Tubaga ko, Maria,” ni Emilio pa didto sa pikas tumoy sa linya.

“Nganong makigkita ka man nako?” Gipangutana ko siya. “Gimingaw ko nimo.”

“U-unsa?” “Mao kanay tinuod, Maria. Sukad sa atong panagkita, ikaw ray kanunay nakong gihunahuna. Wala ko makasabot kun nganong naingon ako niini.” “E-Emilio...”

“I love you, Maria.”

“Pag-sure, uy, Emilio. Nasayod ka baya nga minyo na ko.” -- Sumpayan pa