Ngano man diay kon kabus?

Nahinumdom ko niadtong bata pa ako duna koy ig-agaw nga mapahitas-on kaayo. Hinuon anak man siya og dato. Samtang ako anak og kabus. Usa  ka adlaw niana gipangutana ko niya kun mag-unsa ko inig ka dako nako. Ako siyang giingnan nga mag-doctor ko. Wa sa akong hunahuna kaniadto ang pagkapari. Nikatawa siya og kantalita kaayo. Nakaminos tingalli ang tonta.

Apan ako siyang giingnang direkta mente ngano man diay kun pobre sa paglampos dili pwede? Wala siya motubag sa maong pangutana apan pabilin gihapong nibathay sa iyang laparong dagway ang usa ka dakong pagbiay-biay. Hinuon sa kaulahian mas nahimong miserable ang iyang kinabuhi kay kanako. Wala nuon ni magpasabot nga mas gipanalanginan ko kay kanila. Apan kun unsay imong gitanum  mao man pud ang imong pagaanihon.

Ang ka kabus nasinati gyud nato tanan ug nagkadaiya usab ang atong pagsabot niini. Ang uban negatibo ang panlantaw niini. Sa uban ang kakabus giisip man nilang kahigayonan sa paglambo labi na gyud sa paggamit sa kaugalingong katakus.

Matud pa ang mga pessimist motan-aw sa kalisod ingon nga silot apan sa mga optimist gisud-ong man kini ingon nga hagit. Alang kanako ako kining giisip nga hagit ug kahigayonan aron mas masabtan ko ang kahimtang sa mga sama Kanako nga kabus aron sa ingon madali ang pagtabang nako kanila.

Ang kakabus maoy hinungdan kun nganong akong naangkon ang pagtuo nga ang Dios mohatag ug mosabot sa atong panginahanglan. Deus providet kun God will Provide. Pinaagi lamang niini nahimong daw mas sayon ang pagpaambit kaysa paghipos alang sa kinaugalingong panginahanglan. Kay after all, walay dato nga walay kinahanglan ug walay kabus nga walay ikahatag.