Nagmiyaw ang iring kay gitugnaw

Sukad lang makaduha mabiyuda si Porlang kang anhing Romy, ug kanhing Oming, matag kaadlawon sington siya og bugnaw, bisan sa kainit sa kaadlawon ug maumog ang iyang bilahan sa tumang kabasa, nga usahay iya na lang pug-an gumikan sa kapilit.

Sama kagabii nga nagbuntag na lang siya og tutakilid sa iyang kalawasan w’a gayod siya batia og kaduka, hinuon gadamgo siya ni Bartolo, nga kunohay gipiit siya og gakos ug gihawkan sa tuman.

Gani, sa iyang damgo dihay iyang namat-an nga may paraygong tingog nga iyang gihagawhaw, diin siya nagkanayon?

“Saktooo ... naa intawonnn Bartoloooo ... mamatay gayod ako sa dili tiaw nga kalami!”

Mao na lang namatngonan ni Porlang nga nagkabasa na ang iyang bilahan. Langto kining simhoton.

Dili man god ikalimod ... nga ning ilang balangay sa Pitalo, nangandoy siya nga maminyo pa sa pag-usab.

Gani, sa miaging gabii ... diin hayag kaayo ang takdol sa buwan, dihay nahikapan ni Bartolo, dapit sa iyang bilahan nga hilabihan gayod nga giloka? “Sa akong pagkabiyudo ... Porlang, himuon ko ikaw nga ikatulong Bathala ug tagbawon ko ikaw kutob sa akong mahimo?” dihay gugmahanong pulong nga gilitok ni Bartolo.

“Miyawwww .... miyawwwww .... miyawwww!” gipanugnaw na usab si Porlang sa pagkabati sa miyaw sa iring. Gipanghikap niya ang iyang bilahan ug diha na usab ang humog sa kabasa ... nagdangog kini, dungan sa pagmiyaw sa iring.

Gihiusa gayod ang kasingkasing ni Porlang, uban kang Bartolo, nga makatulo na mabiyudo. Hupong silang duha kamalipayon ug wa’y kabutangan sa ilang kalipay.

Tangkod nang duha ka semana sukad gikasal si Bartolo uban kang Porlang, wa na gayod momiyaw pa ang iring. Nagkauga na usab ang bilahan ni Porlang, bisan hapit kada gabii ... magdigamohay silang duha sa tumang katagbawan.

“Miyawwwww .... miyawwww .... miyawwwww....!” miyaw na usab sa iring ang nabati ni Porlang. Nahanaw na ang katingalahan niyang pagpanugnaw ug ang kabasa sa iyang bilahan.

Giliraw niya ang duha niya ka mata nga nagpasiklap kun diha ba sa iyang kiliran si Bartolo. Apan nakawang lang, kay siya ra mang usa nga naghigda sa ilang balay.

“Bartoloooo .... Bartolooooo ... asa ka man diay  karon?” wa’y hunong ang iyang pagpanawag sa iyang bana, ug didto pa niya himatngonan nga giukoban siya sa tumang kahagkot sa mga halok ni Bartolo.

Gipanugnaw na usab siya ... ug iya na lang namatngonan nga nagbasa na usab sa pag-umog ang iyang bilahan. Dihay kinagiki sa tingog nga iyang nabatian ... diin wa na magmiyaw ang iring, nga maoy hinungdan sa iyang pagpanugnaw. (Katapusan)