Nagtakoban nga pagbati

Gula 65

Gitutokan siya ni Mrs. Ricarte. Ingon sa buot tugkaron niini kun nagtug-an ba siya sa matuod. Milingiw siya sa tinan-awan sa agalon nga babaye.

“P-pasayloa ko, Ma’am,” ni Denia pa nga kahilakon, “nga dili ko makatuman sa akong gisaad kanimo nga dili ko mobiya dinhi. Dili ko makaantos nga mahilayo sa kiliran sa akong pamilya.”

“Buyno,” ni Mrs. Ricarte pa. “Dili na man kaha mausab ang imong hukom, dili ko ikaw pugngan. Tugotan ko ikaw nga mobiya dinhi.”

“D-daghang salamat, Ma’am. Ug salamat usab sa inyong kabuotan ug kaayo ngari nako. Dili ko gayod kini mahimong kalimtan.”

Wala motubay si Mrs. Ricarte sa iyang gisulti. Mitindog kini og mipaingon sa nahimutangan sa cabinet. Gibira niini ang usa sa mga drawer ug may gikuha. Pagbalik niini sa nahimutangan ni Denia, nagbitbit na kini og kuwarta.

“Dawata kini,” matud ni Mrs. Ricarte.” Ako kining pabawon nimo.”

Dili unta modawat si Denia tungod sa kauwaw ug kaikog. Nakahatag na si Mr. Manolo Ricarte kaniya sa katunga sa iyang suweldo kun tukion, wala nay obligasyon kaniya ang iyang mga agalon tungod kay mipahawa man siya nga wala pa matapos ang usa ka bulan. Mao nga gibalibaran niya ang kuwarta nga ihatag ni Mrs. Ricarte kaniya. Apan namugos gayod si Mrs. Ricarte.

“Dawata na kini,” matud sa agalon niyang babaye. “Nasayod kong wala kay kuwarta tungod kay gipadala mo na man sa imong mga ginikanan ang kuwarta nga gihatag ni Manolo kanimo.” -- Sumpayan pa