Nunal(133)

HANGANG-HANGA si Robert nang makita ang painting ni Mahinhin. Kakaiba! Napakahusay! Detalyado!

“Napakaganda ng painting ni Mahinhin! Perfect. Parang si Adan at si Eba sa Paraiso. Puwede ring si Malakas at Maganda.’’

“Salamat sa papuri. Busog na busog na ako, Robert.’’
“Puwede rin naman na ang title ay si “Robert at Mahinhin”. Ano sa palagay mo?’’

“Bahala ka. Sa iyo naman ang painting na ito di ba?’’

“Okey. Mag-iisip ako nang magandang title para rito.’’

“Bakit mo naisip na isama ka sa painting?’’

“Wala lang. Basta bigla ko lang naisip.’’

“Pero hanga ako sa naisip mo. Akalain mo, maaari nga palang magkasama tayo sa canvas.’’

“Mas lalo namang kahanga-hanga na nailarawan mo tayong dalawa kahit na nakatalikod.’’

Napangiti si Mahinhin.

Maya-maya ay may binulong si Robert.

Biglang kinurot ni Mahinhin sa tagiliran si Robert.

“Kung anu-ano ang naiisip mo.’’

“Di ba puwede na ang harap naman natin ang i-paint mo. Ano sa palagay mo?’’

Kinurot uli ni Mahinhin si Robert. (Itutuloy)