Ako ay Makasalanan (29)

NAKIKITA ko ang gina­ gawang paghuhubad ni Bobby pero hindi ko naman siya matanong kung bakit niya ginagawa ang ganoon. Ano ba itong nangyayari? Bakit hindi ko kayang tumutol o mag­tanong man lang? Nawalan ako ng lakas. Nawalan ng silbi ang aking dila. Droga ba ang ipinainom sa akin at ganito ang nararamda­man ko? Hayop ka Bobby!

Naging sunud-sunu­ ran na lamang ako sa gina­gawa ng hayop na si Bobby. Para akong manika na kanyang niyakap. Malakas ang kanyang mga braso. Gusto yatang duru­gin ang katawan ko.

Kumagat ang talim ng araro sa mayaman at bir­heng lupa. Unang pagka­tikim ng araro. Mahirap bungkalin. Mahirap buksan ang lupang wala pang lamat. Pero sa isang ka­tulad ni Bobby na mapa­ngahas, sa isang iglap ay nabuksan ang walang lamat na lupa. Bumuka at umararo na agad kahit pa malayo pa ang unang ulan ng Mayo. Maganit. At na­ramdaman ang hapdi. Pero ang hapdi ay saglit lang. Ang kasunod ng hapdi ay ang pagkagusto na rin sa ginagawa ng lalaking noon lamang nakilala. Bahala na nga! Umiinog pa rin ang paligid pero hindi na kagaya kanina. Para na lamang akong nasa duyan na dahan-dahang inuugoy. Dahan-dahan ang pag­galaw. Hanggang sa tumigil na ang paggalaw.

Pumikit ako. Nararam­da­man ko ang hapdi. Napunit na ang kasariwaan na iniingatan ko. Ang hayop na si Bobby at nakita kong nakangiti. Napansing kong nagmamalaki. Siguro, gayon ang ngiti ng lalaking ngayon lang nakatikim ng birhen. Suwerte ng hayop.

Masakit ang katawan ko. Nahirapan akong mag­bihis. Hindi ko alam kung ano ang susunod. Nagu­guluhan ako. Nalilito ako. Nasaan na si Cherry at iniwan na yata ako para lamang pagsawaan ni Bobby. Napapikit ako. Nararamdaman ko pa ang kirot nang ginawang paghiwa sa kabirhenan.

Nang magmulat ako. Hindi ko makita si Bobby. Nasaan na ang hayop?

(Itutuloy)