Pangalawang Anino (485)
INIS na naman ang prinsepe ng kadiliman. “I don’t need a slave like her, aking ama!”
“Hindi naman pangangailangan mo ang iniintindi ko! Kundi ang puwersa natin na kailangang lumakas! Kaya puwede bang tigilan mo na ang karereklamo? Ayokong makita siya nina Nanette at mapababalik sa puwersa ng kanilang Diyos!”
“Oo na, oo na ...”
“Sumusunod ka nga galit ka naman!”
“Kasi masyado nang napapakialaman ang buhay ko!”
“Haharapin kita isang araw, Prinsepe! Naba-bother ako diyan sa nararamdasman mo kay Nanette! Pag-ibig ba ‘yan o ano?”
“Tatawagin ko itong curiousity. May kakaiba sa kanya na gusto kong makilala.”
“Huwag mong sisirain ang pagkatao mo! Oras na hindi mo mapigil iyang nararamdaman mo, ibig sabihin napatiwalag ka na sa ating puwersa!”
“Kalokohan! Hindi ‘yan mangyayari!”
“Nangyayari na nga. At hindi ko alam kung paano aayusin ‘yan! Mas matanda pa tayo sa mundong ito pero ngayon lang nangyayari ito sa anak ko!”
“Hindi ko ito mali! Hindi ako ang may gusto nito!”
“Alam ko pero kailangang labanan mo!”
“I can. Kaya ko itong labanan. Kaya kong gustuhin ang dapat. Kaya huwag mo naman akong masyadong sakalin!”
“Basta sundin mo ako! Itira mo muna ang unang aninong ‘yan sa iyong condo! Turuan mo siyang magsilbi sa iyo, sumunod!”
Hindi na nakapagreklamo ang prinsepe.
Alam niyang ang ama pa rin ang masusunod.
Kaya binuhat niyang parang nagpapasan lang ng kahoy si Angela. Inuwi sa kanyang napakasosyal na condo unit sa BGC.
Wala pa ring malay si Angela pagdating, basta lang ito ibinagsak ng prinsepe, sa sofa na malambot.
At naligo kaagad, parang diring-diri sa unang anino.
Si Angela ay nagigising na.
Ibang-iba ang kanyang nararamdaman. Walang takot at galit. Walang naaalala na magandang buhay sa simbahan.
Masarap na pagmamahal ni Ariel.
Ang pagiging masunurin sa isang pari pati kay Nanette na isang banal.
Lahat na ito, wala na sa isipan ng unang anino.
Itutuloy
- Latest
