HUDAS
Ano ba talaga ang tunay na papel ng mambabatas bilang kinatawan nating botante? Sila ba’y ating tinig o ating konsiyensiya? “Si Cong. dahil madaling lapitan – tiyak ipaaabot sa Kongreso ang sentimyento ng distrito.” Kapag ganyan, malinaw na tinig o mouthpiece ang turing sa representante. Kung saan ang nakararami – doon na rin siya hahanay. Mayroon din namang naniniwala na napakasagrado ng bawat boto. Hindi basta ipagkakatiwala – kikilatisin ng husto ang programa at opinyon ng kandidato. “Si Cong. tiwala ako sa paninindigan. Kapag nasa Kongreso na, kampante ako sa kanyang magiging desisyon”. Ang ganito bumoto, konsiyensiya ng kandidato ang inaasahan.
Sa isang demokrasya, hindi karaniwang nahihimay ang nag-uumpugang pilosopiya sa pagboto dahil kadalasa’y tugma naman ang posisyon ng kinatawan sa opinyon ng kinakatawan. Subali’t papaano kung taliwas sa kapasyahan ng bayan ang pinapamalas na posisyon ng kinatawan?
Ang mga taong 2000 hanggang 2008 ay naghatid ng katakut-takot na pagkakataon sa mga mambabatas na ipakita ang tunay nilang kulay. Sa huling taon ni Erap at sa bawat taon ng termino ni Gng. Arroyo, bumaha ng mahalagang isyung politikal na sumingil sa atin ng napakataas na buwis ng pagkamamamayan. Napilitan tayong harapin o hanapin ang ating paninindigan. Subalit malinaw man ang opinyon ng bayan, tila kontra posisyon lagi ang ating mga kinatawan. Halimbawa, sa Impeachment: Bayan – Yes!, Kongreso – No!; Cha-Cha: Bayan – No!; Kongreso – Yes!.
Ayon kay Edmund Burke – dapat lang isakripisyo ng kinatawan ang kanyang pagpapahinga at pagpapaka-saya. Laging i-una ang interes ng bayan bago ang sarili. Subalit ang kanyang opinyon, pagpasiya, paninindigan at konsiyensiya, kailanma’y di dapat isakripisyo dahil ito’y hindi hango sa bayan, sa batas o sa Konstitusyon. Ito’y bigay ng Maykapal at isang pagtak-sil sa atin imbes na paglingkod kapag ito’y sinakripisyo sa ating instruksyon.
Tama
Dahil hindi na natin sila kinatawan – iisa na lang ang kanilang constituent at ito’y ang kanilang sariling interes.
- Latest
- Trending