ABRIL 24, 2011: Domingo sa Pasko sa pagkabanhaw
Mga Pagbasa: Buh. 10; 34a,37-43/Sal.118/Col. 3;1-4/Jn.20;1-9
Ang bugtong pagmatuod sa kabanhawan mao ang walay sulod nga lubnganan. Kay wala man didto ang patay’ng lawas sa ato pa, wala didto ang Ginoo, wala sa maong lubnganan sa mga patay ang iya sa mga Buhi.
Kining maong kahaw-ang ang nagdala kang Maria Magdalena sa paghimo og pagduaw sa dapit diin gilubong ang Magtutudlo nga mihatag og direksiyon sa iyang latagaw nga panaw sa kinabuhi. Ang mga tinun-an usab ang nahalingan og katingala ning maong taho sa usa ka babaye. Wala ang lawas sa ilang Magtutudlo. Apan ang ilang hunahuna ug kasingkasing ang dili kaayo andam nga modawat ning maong taho. Daghang mga butang ang wala pa nila hisabti. Sa atong kinabuhi, makadaghan kita nahimong nalibog ug na-eskandalo. Apan ang tuyo sa Dios alang kanato nga kita masayod unta sa matuod nga kita gilalang aron mamahimong makapuyo sa kinabuhing madagayaon. Kini ang kahulogan sa kabanhawan.
Karong adlawa pasalamati ang Dios tungod sa bag-ong kinabuhi nga gihatag ug ampoa kini sa hilom.
This is the Beginning of the New Day
God has given me this day to use as I will. I can waste it or use it for good.
But what I do today is important because I am exchanging a day of my life for it. When tomorrow comes this day will be gone forever.
Leaving in its place something I have traded for it. I want it to be gain and not loss.
Good and not evil; success and not failure. In order that I shall not regret the price that I have paid for it.