Wala na madungog ni Yuri ang tingog sa iyang inahan didto sa gawas. Nagtuo siya nga milakaw na kini, mibalik ngadto sa kusina.
Wala madugay migawas na si Yuri sa iyang lawak. Midiretso siya sa kan-anan. Natangkaan niya, sa iyang paghimuntog sa kusina ang iyang mga ginikanan nga naglingkod na sa atubangan sa lamesang kan-anan. Wala pa didto si Rose.
“Si Rose, Ma?” nagpakisusi siya sa inahan.
“Tua pa sa iyang kuwarto,” tubag ni Mrs. Cuyos, “nag-ilis pa. Mao pay pagkahuman niadto’g kaligo.”
“Apuraha didto, Ines,” misagbat si Mr. Cuyos, “aron makapangaon na kita. Tagdugay ra ba nga makailis kanang bataa. Tingalig ma-late siya sa iyang klase.”
“Pangaon na lang kamo’g una diha, Daniel,” matud ni Mrs. Cuyos nga mitindog aron pag-adto sa lawak ni Rose.
“Maayo gayod kanang magdungan kitang tanan,” paagpas nga sulti ni Mr. Cuyos sa milakaw na ang asawa.
Nahabilin sila si Yuri ug ang iyang amahan sa talad kan-anan. Wala sila’y timik. Wala pa sila mangaon.
Si Mr. Cuyos ang migisi sa kahilom.
“Kumosta na ang imong trabaho, Yuri?” matud sa amahan.
“Okey man, Papa,” matud ni Yuri. “Very challenging ang akong trabaho. Apan mao lagi, usahay maglabad ang akong ulo sa pagpangutingkay ug pag-atiman sa daghang mga kaso nga nagkinahanglan og igong pagtagad.”
“Mao kana’y nakalisod sa trabaho sa kapolisan,” nakaingon si Mr. Cuyos. “Usahay hibuyboyan ka pa sa mga lungsoranon kun adunay mga kaso nga dugay masulbad. Isyohan gilayon ka nga nagpadako lang sa kaugalingong tiyan.”
“Tinuod man usab gud kini, Pa,” ni Yuri pa, “sa ubang abusadong polis nga nagpasagad lang sa ilang katungdanan. Dili sab nato mabasol ang mga tawo kun makasulti sila’g dili maayo sa kapolisan. Ako wala na magtagad niana.” -- Sumpayan pa