Ang pangandoy maoy usa sa prebilihiyo’ng gihatag kanato sa kahitas-an. Aron pagdasig sa pag-ugmad og kalamboan, aron kapahimuslan ang naangkon nga katumanan sa mga gitinguha nato ni’ng kinabuhia. Puslan man nga mangandoy, mas maayo hingpiton mo ang kinatas-an. Ayaw lantawa nga imposible nimo ni makab-ot ang katumanan. Ipokus ang panghunahuna nga wala’y dili mahimo. Kun hugot o mapugsanon ang imong pagsalig, mas may positibo’ng epekto nga giyahan ka paingon sa paglahutay. Nga masubay ang mga tunob, nga ingon sa kanunay nimo masud-ong ang kahayag sa paglaum. Tugob sa kamadasigon nga di ka motugot nga lugakan ang paningkamot, nga suongon ang libaongo’ng dalan nga mopaugtas kanimo, aron ihikaw ang katumanan sa imong pangandoy.
Apan timan-i, nga di kini mahimo’ng lakturon sa kasayon, kun buot ka’ng sa hingpit imo’ng maseguro ang mga gitinguha ni’ng kinabuhia. Kinahanglan palig-onon ang kaugalingo’ng hagdanan sa pangandoy, nga sukdon ang gitas-on nga kutob maabot sa panan-aw, nga puno sa inerhiya nga bawnon sa panlimbasog.
Ipahiluna ang pagtikang sa una’ng ang-ang, nga bansayon ang kalig-on sa tinguha, pagseguro’ng dili ka matay-og sa kahadlok sa pagtikang pa nimo sa itaas. Panghawid nga kuptan ang pagsalig sa kaugalingon, nga nakahigot ang pagtuo sa mga tulomanon o pagsunod sa kabubut-on sa kahitas-an.
Kun unsa ma’y sangputanan sa madawat nato’ng ganti sa pakigbisog, kalampusan man o kapakyasan, ang tanan may katumbas kana’ng kaayohan. Pailob kun unsa’y gitugot kanato, kay ang Dios ang nasayud sa tanan. Dili Siya buot nga aduna’y motipas sa katarong, basi’g mataptan kita sa pagpatuyang tungod sa pagtagbaw niining kalibutana. Malimot na kita kun unsa o diin kita sa atong gigikanan, nga di na kamao mosangpit sa gamhanan sa nga tanan.