Ang pagsulay maoy pagkat-on

Sa pagtuon sa kinabuhi, aron kita makakat-on, gikinahanglan usab ang pagtuon sa atong kinaiyahan. Kini kun buot kita mopasar sa pakigbisog sa kinabuhing malampuson ug malipayon. Niini, isukib ang kaabtik sa salabutan.

Kay ang kinaiyahan, ang may pagbuot sa tanan samtang wala pa mabawi sa Kahitas-an ang gituga nga kinabuhi. Ang kinaiyahan, mopugos kanato nga dili kita makabalibad, kun kini na ang mopahimatngon sa kaugalingon nga kagustohan, bisan kini kanato nagpasabot og kapildehan.

Dili sab magmakuli, nga ihatag sa kinaiyahan kun unsa’y gusto nato nga pas-anon sa kinabuhi. Kay gihatagan kita’g duha ka dalan nga atong kapilian, ang paingon sa kapakyasan ug kalampusan. Ang pagpadayag sa palibot, mga leksyon kana nga ang prinsipal nga magtudlo kanato mao ang kinaiyahan.

Apan ang labing lisud nga leksyon nga tagamtamon nato mao ang pagsulay. Dili kini lalim kay ang kadaghanan, nangatagak nga nawad-an og paglaum, nga hilabihang giitos sa kasakit, wala kaandam sa tubag nga molahutay. Unsaon wala susiha ang kaugalingon kun unsa siya kalig-on mosabak sa kasakit.

Nagpatara lang nga kulang sa kusog ug kaisog sa pakigbisog. Wala masayud nga mao kadto ang mga pagsulay, aron mogradwar sa malisud nga tahas, nga ipraktis ang pagdaug sa kinabuhi. Oo, malisud kini alang niadto’ng wala’y pangandoy nga tinguhaon ang paglambo sa iyang kinabuhi.

Mosugot lang og pa-awot tungod sa katalawan nga mosakripisyo, hangtod nga labi hinoon, nga pabilin kanunay’ng gisungog sa kalisdanan.

Hangtod maoy gipahimungtan sa pagmahay ang Kahitas-an, nga wala gani mahinumdom sa pagluhod nga mangamuyo kay kanunay naghulat ang Dios nga mutabang kanato, kun kita mapainubsanon nga mosangpit sa iyang kaluoy.