Ang babae sa aparador (2)
DUMAAN muna si Jonas sa libingan ng kanyang Tiya Aurora at tahimik na namaalam. Hindi pa rin niya maitago ang labis na kalungkutan sa pagkamatay ng itinuring niyang ina kaya umiyak muli siya. Nangako na dadalawin na lamang ito.
Pagkatapos ng ilang minutong pananatili sa libingan ay umalis na si Jonas para dumiretso na sa Maynila. Kailangang makarating siya nang maaga sa Maynila dahil iyon ang pangako niya sa siyotang si Katrina na darating siya. Hintay na hintay na siya ni Katrina.
Payapa siyang nagda-drive at katamtaman lamang ang pagpapatakbo. Paminsan-minsan ay naaalala niya ang yumaong tiya na nagpalaki sa kanya at nagpaaral. Hindi man lang sila nagkausap ng kanyang tiya bago ito namaalam.
Paglampas niya sa isang kurbada, natanaw niya ang isang babae sa di-kalayuan na nasa gilid ng kalsada at pumapara. May hawak na plastic bag ang babae. Sa tingin ni Jonas, hihingi ng tulong ang babae.
Habang papalapit si Jonas, walang tigil nang pagkaway ang babae.
Nagdalawang-isip si Jonas kung titigilan ang babae dahil alam niyang maraming modus ngayon na ang front ay babae. Kapag tumigil siya baka may sumulpot na lalaki at holdapin siya. Pero napansin naman ni Jonas na walang ibang kasama ang babae at ang lugar ay clear na clear.
Ipinasya ni Jonas na tumigil.
Ibinukas niya ang bintana ng kotse.
Lumapit ang babae sa bintana.
“Tulungan mo po ako, may humahabol sa akin!’’
“Sinong humahabol sa’yo!’’
“Ama-amahan ko po. may masama pong tangka sa akin. Parang awa mo na po pasakayin mo po ako para makalayo ako rito!’’
Nag-isip si Jonas. Tumingin siya sa paligid. Wala namang humahabol sa babae. Baka modus ito!
‘‘Wala namang humahabol sa’yo!’’
‘‘Meron po. Ayun po papalapit na rito. Parang awa mo na po.’’
Nang tingnan ni Jonas ang itinuro ng babae, may nakita nga siyang lalaki na papalapit!
‘‘Sige, halika!’’
Binuksan ni Jonas pinto.
(Itutuloy)
- Latest
