KINATOK ni Brenda ang pinto ng kuwarto ni Alexis sa basement.
“Alexis, buksan mo ito! Alexis!’’
Maya-maya bumukas ang pinto.
“O anong nangyari sa’yo Alexis?’’
“Natapilok po ako Mam Brenda!’’
“O e bakit nakakatayo ka kung natapilok ka? O baka umaarte ka lang?’’
“Medyo hindi na po masakit dahil pinahiran ko ng ointment.’’
“Tingnan ko nga!’’
Ipinakita ni Alexis ang kanang paa.
Nang makita ni Brenda, napaawa ito.
“Maga nga ah. Masakit?’’
“Konti na lang po.’’
“Sige, saka na lang kita uutusan. Meron sana akong ipagagawa sa’yo kaya kita tinawag. Pero ‘di bale na. Sa ibang araw na lang kapag hindi na masakit ‘yan.’’
“Kaya ko naman pong gumawa. Kaya ko pa ring linisin ang pool.’’
“Huwag ka na munang gumawa ngayon. Si Manang na muna ang maglilinis sa pool.’’
“Baka hindi po kayanin ni Manang ang pag-aalis ng mga dahon.’’
“Kaya yun! Ang laki ng kanyang braso!’’
“Sige po Mam Brenda.’’
“Tingnan ko nga uli ang paa mo.’’
Ipinakita uli ni Alexis.
Sa pagtungo para tingnan, napakapit sa hita niya si Brenda at natuunan ang “umbok” niya sa harapan.
“Maga nga ano?’’
Napalunok si Alexis habang nakatuon sa “umbok” si Brenda.
(Itutuloy)