No blood

WALANG nanalo, walang talo. Kapag ganito ang resulta ng isang paligsahan, sinasabing “no blood”. Ibig sabihin ay walang nabalda o namatay at kapwa ay buhay pa rin upang muling makipagsapalaran. 

Noong Lunes, hinarap ni Pangulong Duterte ang katotohanan ng giyera sa Marawi sa harap ng mismong mga delegado ng ASEAN. At, sa isa sa pinakasensi­tibong obserbasyon ng kanyang pagka-Pangulo, inako nito na wala talagang nanalo sa naganap na digmaan. Hindi nga lang masabing literal na no-blood dahil alam nating mahigit libo ang namatay sa ating mga kababayan. 

Ang deklarasyong ito ay pagkilala sa isang mahala­gang argumento laban sa pakikipagdigmaan. Laging may kakaibang motibasyon o malalim na dahilan kung bakit ang bansa ay sasabak sa giyera, maging ang kalaban nito’y taga labas o taga loob din. Subalit hindi maikakaila ang bigat ng halagang binabayaran para rito. Hindi madaling tanggapin na kailangang may mamatay at mapatay na Pilipino para sa ikabubuti ng nakararami. 

Ang ganitong mga obserbasyon ay maaring magsilbing instrumento ng pagbalik-tanaw. Wasto nga ba ang mga desisyong agarang pinagpasiyahan? May mapapala ba sana kung may ibang hindi gaanong agresibong pamamaraan na pinili? 

Hindi na maaring balikan ang natapos nang giyera. At walang may karapatang manumbat ng kung ano sana ang higit na epektibong stratehiya. Subalit sa susunod na mga pagkakataon, maganda kung mahimay ang naranasan nang masiguro na hindi tayo malula sa dami ng namatay o nasaktan.

May mga sitwasyong hindi ka maaring umatras sa hamon. Pakiramdam mo’y hindi na ikaw ang nagdedesisyon at natatangay ka na lang sa agos ng pangyayari. Ito ang realidad ng pakikipag-ugnayan sa entablado ng mundo. Ngunit ano man ang maging pag-iisip para paghandaan ang haharaping pagsubok, mabuti na at natatanggap natin ang katotohanang wala talagang panalo sa giyera. Dahil lahat tayo ay talo.