Gabiing dako

Buot kong lumsan ang akong kaugalingon sa ilimnong makahubog apan ang lawas nga naluya sa kahago dili makatugot nga kini pagahimoon. Padayong naglatagaw ang akong hunahuna sa mga butang malisud tugkaron. Mga butang nga kun buot hunahunaon dunay dakong kalambigitan sa atong kahimtang diha sa atong pagpangita sa presensiya sa Dios sa atong kinabuhi.

Alang nako ang Dios mao man ang matang sa personahe nga atong gidamgo. Dili tungod kay buot kitang mamahimong sama kagamhanan niya. Hinunoa ang iyang pagtulon-an, ang iyang kaayo mao gyud unta ang gipangita ug gidamgo sa matag tawo.

Ug kining maong damgo padayon natong gipanglimbasogan diha mismo sa atong tinguha nga mamahimong maayo. Apan ang limitasyon ingon nga tawo nipahigmata kanato sa buhing matuod nga ang kadautan ug minaldito nga kinaiya mahimong atong mahuptan.

Sa maong pamalandong nahigmata ako ning mosunod:

1. Bisan asa anaa ang Presensiya sa Dios ingon nga tanlag mao nga bisan asa maayo nga mohimo gyud og dalaygong buhat.

2. Ang Dios gugma ug kining maong hunahuna ipakita diha sa mas konkretong pagpangalagad.

3. Ang Dios dunay tulo ka persona apan usa ang kinaiya. Sa ato pa, anaa ra gihapon sa katilingban ang kahiusahan taliwala sa managlahing panlantaw.

4. Ang Dios Maalamon mao nga mohunahuna kita og sama niya kang kansang tumong ug tuyo mao man ang kaluwasan ug kaayohan sa tanang katawhan. Ang paghunahuna og dautan dili iya sa Dios hinunoa iya sa kaaway nga mao ang yawa nga mao ang itom nga aninong bahin sa atong pagkatawo.

Nahigmata ko ug daw nabati ko ang akong kaugalingong tingog nga nihunghong. “Diha sa kahilom imong makita ang tanan. Paabot sa hustong panahon aron ang imong baruganan mamahimong sukaranan.”