Pebrero 25, 2007: Unang Domingo sa Kwaresma
Mga Pagbasa: Dt. 26:4-10/Rom. 10:8-13/Lk. 4:1-13
Nahimong popular ang awit nga Tukso layuan mo Ako! Ug sa mga maldito ug bogoy, Tukso Lapitan mo Ako! Hehehe... walay makalingkawas sa tental ug bisan na gani ang atong Ginoo ang gitental sa yawa. Daghan ang mga pasalig ang gihatag ang yawa ug kon buot hunahunaon walay bisan usa kanila ang matuod sanglit ang nagtanyag, prinsipe man sa tanang bakak. Ug kini ang hinungdan kon nganong daghan ang nahitumpawak kay nailad man sila sa bakak.
Karong mga panahona, dili na kita makakita og yawa ug mga laang niya nga makahahadlok kaayo. Hinunoa, ang maong manifestations sa nisubay ug nilatay nga diwa sa demonyo ning atong kapanahonan ang padayong mosakmit kanato gikan sa atong pakigsuod sa Ginoo. Padayon kitang ilaron kon kita magpailad pud. Padayon kitang tentalon kon kita magpatental pud.
Panahon karon sa kwaresma ug karon ang tukmang higayon kon hain na kita diha sa pag-ampo ug sa maligdong nga pagpugong sa kaugalingon. Nahimo ba kitang mapasalamaton? Nahimo ba kitang matinud-anon sa atong katungdanan ingon nga binunyagan?