Ang dakong risgo sa paghigugma mao man ang pagluib. Daghang mga tawo o ning madangog nga kalibutan nga puno sa gitawag natong pagpakaaron ingnon.
Ning paagiha, nahimong dawaton nato ang buhing kamatuoran nga dinhi sa kalibutan nahimo kitang biktima sa mga mailarong katawhan. Apan mag-agad kini sa kinaiya sa tawo.
Kun kinaiya sa tawo ang pag-atiman, samtang ang bitin kinaiya niya ang pagpaak.
Sa laktod bisan unsa pa ang imong himoon dili gyud ka makapaabot nga ang tanan matinud-anon.
Dunay mga tawo nga kinaiya gyud nila ang pagluib ug magpasakit sa ilang isigkaingon.
Apan bisan pa niini mas mahinungdanon gihapon ang magpabilin sa pagkamatinud-anon.
Nagpasabot kini og pagpabiling moangkla sa nag-inusarang higugmaon kaysa mamahimong langaw ngapula og lubot, magbalhin balhin lamang sa way igong hinungdan.
Depende sa gibati ug depende sa gana. Ang resulta di gyud ka molungtad ang bisan unsang relasyon nga pagasudlan.
Ning paagiha nahimong mas haguka ang tanan. Nahimong mas sajkit ang kahadlokan ang matag relasyon nga pagasudlan.
Gidumog ang maong artista gumikan sa iyang kasikat apan luyo sa maong kasikat anaa sa gihapon ang kahaw-ang sa iyang kinabuhi.
Haw-ang kini tungod kay padayon gihapong gipangita niya ang sulbad sa iyang suliran.
Apan nakita ra gihapon niya sa kaulahian nga siya mismo diay ang problema kay dili siya makontento sa usa.
Padayon niyang gipangita ang bisan unsang makatagbaw niya. anhi pa siya nakaamgo nga mas maayo nga makontento lang sa usa kaysa magpabilin siyang malipayon kay sadaghan apan padayon siyang masulob-on.