Adunay pipila kanato nga bisan sa paghunahuna pa lang gibatyag na ang kasakit. Wala masayod nga kini pagsukod lang kon unsa kita kaandam moantos sa kasakit, kon sa panahon dili na kita makabalibad nga ato gayud kining antuson.
Ang uban bisan wala pa makatagamtam kon unsa kini kapait, naluya na, na-stress pag-ayo, na-depress ingon nga permi anaa sa kabalaka.
Hangtud niabot nga napuwerhisyo ang kahimsog sa panglawas.Naamong hasta ang mga pangandoy sa kinabuhi, nangagusbat nawad-an og kadasig. Unsaon mao na may nipasulabi ang nerbiyos o negatibo nga panlantaw sa kinabuhi.
Mahadlok nga makigtigi sa kalisod sa pakigbisog. Motalaw nga angkunon o batyagon ang kasakit sa kapakyasan.
Nalimot nga kini maoy puhonan o inspirasyon ang kasakit. Aron nindot mabatyagang ganti sa pag-antus, nga mao ang kabulahanan sa kinabuhi. Aduna gani uban nga may talagsaon nga kaisog, andam kanunay mosagubang sa pakigbisog. Kay nasayod nga luyo sa kapaitan, hulipan kini sa hilabihang katam-is batyagon ang bunga niini, nga mao ang kalampusan sa pangandoy.
Busa bag-ohon nga mapalapdan nato ang panan-aw sa kinabuhi. Dili kita modaug kon wa kitay tinguhaon nga sakripisyo. Ayaw pugngi ang kalampusan tungod lang sa garbo mahadlok mapildi. Wala’y kinutubang pangandoy, libre kini angkunon kon may kaisog kang motahan aron batyagon ang kasakit.
Hinuon, dili paigo ang gibatonan natong katakos o abilidad aron pagseguro nga maangkon ang pangandoy. Kon nakatutok sa kaugalingon ang pagsalig, nga gikalimtan ang mga pangamuyo nga mapa-inubsanon sa pagluhod sa Dios.