Rosalie Vallecera

Dihang makadaghan na ko mosangko sa kinapungkayan sa himaya, nabatyagan ko na ang kakapoy. Apan si Edward wala pa gihapon makapabuto. Maong giapura ko na siya.

Taposa na kana,” giingnan ko siya.

“Okey,” niya pa.

 Nabatyagan ko ang pagkurog sa iyang lawas ug gigakos ko siya’g hugot.

Nagdungan mi’g abot ni Edward sa pungkay sa himaya.

Naghangos si Edward nga mikawas gikan sa ibabaw sa akong lawas. Mihigda siya sa akong tupad nga nag-abot pa ang gininhawa. Gikutasan sab ko. Pagkataudtaod, inanay kong nahuwasan. Mibangon ko ug nag-ilis.

“Bangon na diha,” giingnan ko si Edward. “Manggawas na ta dinhi.”

Mihinay pagbangon si Edward ug nag-ilis sa iyang mga sapot. Pagkahuman, nanggawas mi sa motel ug miadto sa terminal sa multicab nga maoy mohatod namo ngadto sa terminal sa mga bus nga magbiyahean ngadto sa among lungsod. Mamauli na mi. -- Sumpayan pa