Ang Pasko ay laging panahon ng kasayahan. Kahit sabihin pa na may nakamamatay na COVID-19 na halos siyam na buwan na tayong pinahihirapan at kahit na dumaan pa ang sunud-sunod na bagyo ay panahon pa rin ito para tayo magsaya.
Ang Pasko ay laging masaya at makulay hindi dahil sa pamimili ng regalo, sa sangkatutak na handaan o sa dami ng dekorasyon at palamuti tulad ng kumukutitap na ilaw sa ating bahay, sa plaza, sa parke o sa ibang lugar kung saan madalas magtumpukan ang mga tao. Panahon ito para magsaya dahil ang atensyon natin ay nasa pagsilang ng sanggol sa belen. Ang sanggol sa sabsaban na binalot ng damit at pagmamahal ni Inang Maria at San Jose.
Mararanasan lang natin ang tunay na saya ng Pasko kung madarama natin ang mas malalim nitong kahulugan. Sa gitna ng mga materyal na bagay sa mundo sa okasyong ito ay dapat natin na alalahanin ang pagpapadala ng Panginoon sa bugtong niyang anak para sagipin ang sangkatauhan mula nang palayasin sa hardin ng Eden. Dapat na makipaglapit tayong muli sa Diyos at mahalin siya pati ating kapwa tao.
Buksan natin ang ating puso para sa Maykapal, ang Poong Hesukristo. Gawin natin na tirahan niya at hindi lang pansamantalang pahingahan ang ating kalooban. Dapat na may puwang ang ating puso para sa kanya na patuloy na nagbibigay ng pag-asa sa atin. Umaasa tayo na mabubuhay magpakailanman, magkakaroon ng kapayapaan, katahimikan ng kalooban, pagmamahal at pagkalinga mula sa Diyos at sa ating pamilya, kamag-anak, kaibigan, at ibang tao lalo sa mga nangangaila-ngan. Napupuno ng kagalakan ang ating puso dahil sa pagmamahal sa atin ng Poon.
Ang kapanganakan ng Poon ay simbolo na mahal tayo ni Hesukristo at inaalala niya ang mahihirap at na-ngangailangan. Pinapaalala sa mga lider ng simbahan na gampanan nila ang kanilang mga tungkulin tulad ng mga pastol na umaakay sa kanilang mga tupa para huwag maligaw ang kahit isa. Hanapin nila ang bawat taong naliligaw ng landas at ibalik sa Panginoon. Sa kabilang banda, ang tatlong haring Mago na lumuhod sa harap ng Poon at nag-alay ng mga regalong ginto, kamanyang at mira ay mga halimbawa ng pinuno ng bawat bansa at ng mga opisyal ng gobyerno na dapat din na magpasakop kay Kristo at huwag sa kayamanan, kapangyarihan at iba pang materyal na bagay sa mundo. Imbes ay gamitin nila ito para sa kabutihan ng kanilang mga nasasakupan lalo ang mga dukha at nangangailangan.
Ang araw na ito ang pinakamagandang araw para maglaan tayo ng ilang sandali at magnilay sa totoong mensahe ng kapaskuhan. Dapat maunawaan natin na ang lahat ng paghihirap, hadlang, pagkakamali, kalamidad at trahedyang ating naranasan ay hindi balakid kundi sangkap lang na susi ng ating kaligayahan at tagumpay.
Ang “bayanihan” ay isang mabuting halimbawa ng katatagan ng karakter ng mga Pilipino. Nakikita natin ito ngayong Pasko habang nararanasan natin ang Covid 19 at ang pananalasa ng mga bagyo. Kapansin-pansin ito sa ating tahimik na pagbati ng maligayang pasko sa ating kapwa. Ang dapat na handaan sa Pasko ay pinagpaliban at ang perang gagastusin sana ay inilaan na lang sa mga biktima ng kalamidad para matulungan sila na makabalik sa dating buhay. Ang tradisyon na pagbibigay ng regalo kada taon ay hindi na itinuloy at imbes ay ibinigay na lang din sa mga kapus-palad na sinalanta ng bagyo. Sa gitna ng paghihirap ay marami pa rin ang mga Pilipinong masayang tumutulong sa kanilang kapwa.
Sana ang ating mensahe sa araw na ito ng Pasko ay malinaw sa lahat. May pag-asa pa sa kabila ng mga pagsubok na ating naranasan. Dapat na burahin natin ang masamang ugali ng pagdaramot at pagiging makasarili o kanya-kanya. Magagawa lang natin ito kung ipakikita natin ang awa, pagmamahal at pagbibigay sa bawat okasyon, sa hirap man o sa ginhawa.
Sisons greetings at Maligayang Pasko sa lahat!