Naghanap ng pugad

Kami’y dalawang ibon na lipad nang lipad

Naghahanap kami kung saan pupugad

Kaya isang araw kami ay napadpad

Sa bubong ng isang bahay na mataas

Nang kami’y dumapo sa tabing-bintana

Ay nakita naming batang lumuluha

Siya’y nag-iisa sa kamang magara

Pagka’t ama’t ina ay nagbubunganga

Nang aming marinig kanilang usapan

Sabi ng babae “di mo pinakinggan”

Na lubhang masama sobrang magpayaman

Kaya ngayon tayo’y bagsak sa kulungan”

Sumagot ang ama “huwag kang manisi

Ikaw ang maysala kung kaya nangyari

Na sa racket natin tayo ay nahuli

Sa sobrang luho mo at sugal parati”

Umalis na kami sa tahanang iyon

At dumapo kami sa sanga ng kahoy

Na lubhang malapit sa bahay sa burol

Doon ay tahimik walang nagmamaktol