“SIGURADO ka Mang Berto na sapat na ang P10,000? Baka kapusin ka,” sabi ni Piolo at kumuha pa ng P5,000 sa pitaka at iniabot kay Manong Berto. “Mabuti nang marami kang dalang pera sa pag-uwi.’’
‘‘Salamat Piolo. Sobra-sobra na ito.’’
‘‘Saan nga ba ang lugar na pupuntahan mo, Manong ?’’
“Sa Socorro.’’
“Malayo ba yun?’’
‘‘Tawid-dagat Piolo. Sasakay ako ng barko sa Batangas at tatawid sa Calapan. Tapos sasakay ng van patungong Socorro.’’
“A sa Oriental Mindoro yan ano?’’ sabad ni Jigo.
“Oo, Jigo. Paano mo nalaman?’’
“Nakarating na ako sa Calapan.’’
“A ganun ba?’’
“Mga ilang araw ka sa Socorro, Manong?’’ tanong ni Piolo.
‘‘Mga dalawa hanggang tatlong araw ako roon Piolo. Kailangang makausap ko nang masinsinan ang aking lolo na may nalalaman sa pagpapaamo ng engkanto.’’
“Sige Manong Berto. Ikaw na ang bahala.’’
“Pagbalik ko, solb na ang misteryo mo Piolo.’’
MAKALIPAS ang apat na araw muling nagkita sina Piolo at Manong Berto.
Maganda ang balita ni Manong Berto.
“Kaya ko nang labanan ang engkanto sa Ayala Avenue, Piolo,” sabi nito.
“Paano Manong?’’
(Itutuloy)