Mabango kang rosas na umusbong sa ubod ng puso
Na biglang nagpabilis sa daloy ng aking dugo
Dahil sa’yo’y nagkabuhay ang damdaming dati’y bigo
At natutong mangundiman sa daigdig ng pamaso
Dahil sa’yo’y nagkapakpak ang panulat ay nabuo
At ngayon ay dumaraing sa pitak ng iyong puso
Mutya sapul nang isilang ka’t masilayan
Nagbago ang daigdig kong dati rati’y walang muwang
Ang langit kong noo’y laging may lambong ng kadiliman
Nagliwanag at wari bang ang langit ko ay nabuksan
Kapag ikaw ay naglaho sa puso ko’t gunam-gunam
Ang buhay ko sa daigdig wala na ring kabuluhan
Wisikan mo ng kalinga o bulaklak na maganda
Ang puso kong luray-luray nang mamulat yaring mata
Sa patak ng aking luha talulot mo ay ibuka
Upang ako’y makasilong kahit saglit O diwata