Ang "thank you" sa Ingles, halimbawa, ay galing sa "danke" sa Aleman. Ang literal na ibig sabihin ng "danke" ay "I am thinking of you" o "iniisip kita." Nakagawian na lang sabihin sa tao na nagregalo o gumawa ng pabor, o sa simpleng saya. "Thank you for the music..." awit ng ABBA.
Sa mga bansang Latino, iba naman ang pasasalamat. "Gracias" sa Kastila, "gracci" sa Italyano, "mercie" sa Prances. Lahat ito, ang literal na ibig sabihin ay "have mercy on me" o "kaawaan mo ako." Sabi ng iba, "may God have mercy on you" o "kaawaan ka ng Diyos."
Ang "salamat" naman ng Pilipino ay halaw sa Arabic at Muslim na "salaam." Ibig sabihin, "peace" o "kapayapaan." Pero ang nais ipahiwatig, "peace be with you" o "nawa’y magkaroon ka ng kapayapaan." Pinakain ka, sasabihin mo "salamat." Binigyan ka ng baril, "nawa’y... kapayapaan!"
Pero ba’t iba-iba nga ang literal subalit mas malalim na kahulugan ng pagbigkas ng pasasalamat sa iba’t ibang lahi? May sagot ang isang pari. Sabi niya sa pasasalamat daw sinasaad ng tao ang kanyang pinaka-nanais, at ang pinaka-nanais na ito ay kung ano ang pinaka-kulang sa paligid niya.
Sa lugar daw kung saan makasarili ang tao, ang pasasalamat na "thank you" o "danke" – ibig sabihin "inaalala kita" – ang makabuluhan. Kasi, kulang sila sa pag-aalala sa isa’t isa.
Sa lugar na puro panlalamang at paghihiganti ang tao, ang pasasalamat naman ay "mercie" o "gracias" – kumbaga "kaawaan mo ako" o "kaawaan ka ng Diyos." Kasi, kulang sila sa pagpapatawad sa kapwa.
Kung ganoon nga, ayoko nang isipin kung bakit "salamat" – hango sa "salaam" o "peace" – ang paraan na pasasalamat ng Pilipino. Ibig sabihin kaya ay kulang tayo sa pinaka-nanais na katahimikan?