Niining Balaanong Adlaw

Init kaayo ang kaudtuhon niining Balaanong Adlaw sa Biyernes Santo. Morag nag-aso ang karsada nga sementado. Mingaw ang palibot. Solomne ang atmospera. Pipila lamang ka tawo ang nagtikawtikaw sa dalan.

Sa ubos sa landong sa karaang punoan sa tambis nga nag-umbaw sa karsada sa San Isidro, magul-anon nga nagtindog si Salome sa daplin sa dalan. Naghuwat siya og kasakyan paingon sa siyudad. Pipila lamang ang mibiyahe nga depasaherong sakyanan. Kaganina ra siya dinhi.

Nagbitbit siya og dakong travelling bag.

“Kinahanglan mobiya ko dinhi sa San Isidro. Kinahanglan gyud.” Hilom nga nakaingon si Salome, unya gihapuhap niya ang iyang tiyan.

Mabdos siya og duha ka buwan.

Wa lang niya damha nga makita ang lalaki nga maoy hinungdan sa pagpahilayo niya sa San Isidro. Naglakaw kini nga nagtiniil, nagpas-an og krus, hubo ang lawas ug nagkarsones. Dunay nagsunod kaniya nga duha ka lalaki nga matag karon ug unya molapdos sa iyang lawas sa bakos.

Nagpaingon kaniya ang lalaki nga nagpas-an og krus. Gusto siyang molingiw apan wa siya makahimo. Mora’g mipilit ang iyang panan-aw ngadto sa lalaki nga nagtabisay ang singot sa nawong. Mihunong ang lalaki nga nagpas-an og krus dihang nahaduol na kini kaniya. Mitan-aw kini kaniya og dugay.

Wala kapugngi ni Salome ang pagpatulo sa iyang mga luha. Siya ang nakaingon kun nganong nagsakripisyo karon ang maong lalaki. Siya ang sad-an. Unya nahinumdom siya sa iyang pagpakasala.

“Padre Renante! Padre Renante!”

Tagming ang iyang tingog. Paraygon ang iyang tingog nga mitawag sa kura paruko sa San Isidro. Bag-o lang nadestino si Padre Renante sa parokya sa San Isidro. Batan-on ug guwapo nga pagka pari si Padre Renante.

“Ngano, Salome?” Mihunong si Padre Renante sa baba sa pultahan sa simbahan. Mobalik unta siya sa pagsulod sa kombento.

“Husto na kadtong among pagkanta, Dre, para sa misa sa umaabot nga Domingo?”

Miyembro si Salome sa church choir sa maong simbahan. Siya ang labing matahom sa mga miyembro. Nagpanuigon siya og desiotso.

“Oo. Maayo na kadtong inyong praktis.”

Nagkasuod sila si Salome ug Padre Renante. Tawo lang ang pari. Nadala siya sa tentasyon ni Salome. Dako’g gusto si Salome sa pari. Ug wa makabalibad si Padre Renante sa awhag sa tawhanon nga panginahanglan.

Nasundan pa ang hilom nga panagkita nila ni Salome ug Padre Renante. Sa siyudad sila magkita. Ug mahisangko sila sa bugnaw nga lawak sa motel. Hangtud nga mimabdos si Salome.

“Putlon na nato kining atong pagpakasala, Salome.”

Nagpakiluoy si Padre Renante. Naghilak pa gani siya.

Ug karon, ania si Salome, nagpatulo sa iyang mga luha nga nagtan-aw kang Padre Renante nga nagsakripisyo aron mahugasan ang sala niini ning adlaw nga Balaanon.

Mipadayon paglakaw si Padre Renante. Mopaka ang iyang bukobuko nga maigo sa paglapdos kaniya. Nagkadugo na ang iyang bukobuko.

Dihay minibus nga nahiabot. Gipara kini ni Salome. Bug-at ang iyang kaugalingon nga mibiya sa San Isidro.

“Adiyos, Renante. Adiyos!” Gipasagdan ni Salome ang iyang mga luha nga nangagas gikan sa iyang mga mata. (Kataposan)