Gipahinayan ni Wyrna ang volume sa iyang radyo nga nagtukar sa awit sa Pasko, dihang may nadungog siya nga kabanha sa iyang silingan nga payag sab sama sa ilang pinuy-anan, ning bisperas sa Pasko. Alas 9:00 sa kabuntagon.
“Maayong Pasko, Day. Mangayo ta ko’g pinaskohan bisag gamay,” matud sa tiguwang babaye. Nagpahiyum.
“A, wa gani koy ikahatag niadtong mga nanganta, ikaw pa nga modiretso la’g pangayo’g pinaskohan, diha!” matud ni Romyna nga silingan ni Wyrna, pinabundak ang tingog. Nagpaminaw lang si Wyrna samtang nagtan-aw. “Sige, mokanta lang, Day, aron tagaan ko nimo bisag gamay,” matud sa makililimos nga nagsambilay og sako bag sa iyang abaga.
“Bisag mapagaw pa ka’g kinanta diha, Nang. Wa gyud koy ikahatag nimo,” padayong pamalibad ni Romyna uban an minaldita nga tingog.
“Bisag mga ginamit lang nimo nga blouse, karsones ug sandal, Day, tagai ko’g pinaskohan bisag asa niana,” matud sa makililimos nga mga 80 anyos. “Wala, nang. Wala,” panglingo ni Romyna. “Kita bitaw kang pobre pod kaayo, mi, o.” Ug giabog niya ang tiguwang.
Naluoy si Wyrna sa tiguwang. Gidala kini niya sa ilang barungbarong ug gipakaon, gihataga’g beste ug diyotay’ng salapi, uban ang kinasingkasing nga pagbati.
“Salamat sa imong kaayo, Day. Dawata usab kining akong pahalipay.” Ug gitunol sa makililimos ang iyang sako bag ngadto kang Wyrna. Nahingangha siya sa sud nga mga binandol nga kwarta. (Kataposan)