Anino sa kulto

Gula 165

Mihunong si Carlo paghitungod niya sa dakong punoan sa kaymito luyo sa balay. Dili na madungog ang kabanha sa sala dinhing dapita. Gidali niya pagtulpok ang OK button sa nagpadayon pa pagbagting nga cellphone.

“Hello?” Pinagahi ang tingog ni Carlo.

“Abi ko’g natulog ka, Mr. Guieb,” miingon ang misteryosong lalaki didto sa pikas linya. “Dugay ka man gud nga nakatubag.”

“Nganong nanawag ka?” nangutana si Carlo. “Unsay imong tuyo?”

Mikatawa ang lalaki. Taas nga katawa. Ug dihang napupos na ang kahimuot niini, miingon: “Gusto lang kong masayod kun andam ka na bang makigkita kanako?”

Misanting ang mga dalunggan ni Carlo sa iyang nadungog. Apan kadali rang nahilis ang gibati niyang kahikugang. Mibalik pagsugwak ang dakoan uyamot nga kaligutgot nga naglumlom sa iyang galamhan.

“Dugay na kong nakapangandam,” nagkagot ang mga ngipon ni Carlo. “Gikahinaman ko pag-ayo ang panagtagbo sa atong duha ka dalan.”

Mikatawa ang misteryosong tawo. Inggit kaayong pamation ang bahakhak niini. Napahit ni Carlo ang iyang wait samtang namati sa misteryosong tawo. Kun nagkaatubang pa kaha sila, hayan iya na kining gitamparos.

“Nganong mikatawa ka?” banghag ni Carlo.

“Nahimuot lang ko nimo, Mr. Guieb,” sa misteryosong tawo pa. “Sakto ka gyud sa kaisog. Ang sama nimo maoy akong gusto.”

“Inyong gipatay ang mga tawong inosente,” sa detektib pa. “Pagabayran ninyo’g mahal ang inyong nahimong kasal-anan sa balaod.”

“Inutil ang inyong balaod,” daling sakgaw sa misteryosong tawo. “Walay kapuslanan ang gipanday ninyong balaod sa yuta.”

“Gamhanan ang balaod,” sikmat ni Carlo. “Ang maong balaod maoy mosilot sa mga makasasala ug maoy mopatigbabaw sa kamatuoran. Wala matulog ang Dios. Muabot ra ang adlaw nga siya na mismo ang mosilot sa mga makasasala.” -- Sumpayan pa