Gula 67
Wala ko magdahom nga sama kang Gelia, si Jovie nagtungha sab diay sa samang unibersidad nga akong gi-eskuylahan.
Kalit lang nausab ang akong hunahuna dihang nakita ko si Jovie. Imbes mosulod ko sa akong klase, nihangyo ko ni Jovie nga makigsulti ko niya. Nisugot siya. Nanggawas mi sa unibersidad ug misulod sa usa ka luhong kan-anan. Gusto kong magkasulti mi’g maayo.
“Gamay ra gyud diay ang kalibotan, no?” Giingnan ko si Jovie samtang nangaon mi.“Kinsay magdahom nga magkakita ta karon.”
“Bitaw,” niya pa. “Ako gani wa man magdahom nga magkakita pa kita pag-usab. Labina kay dugay na kong wa makabalita bahin nimo.”
Nakasabot ko’s pasumbingay ni Jovie. Sama gud sa gibuhat ko kang Gelia, wala sab ko mobalos sa mga sulat nga gipadala ni Jovie nako kaniadto.
“Sorry sa akong gibuhat, ha,” mihagad ko sa pagpangayog pasaylo. “Na-busy man gud ko maong wa na ko makahigayon pagsuwat nimo.”
“Okey lang,” ni Jovie pa. “Ang tanang tawo busy kaayo karong panahona. Busy man gani lakip ang mga estambay.”
Namatikdan ko ang lahing tenor sa sinultihan ni Jovie. Pero wala ko lang kini tagda. Nagpadayon ko sa pagpasabot niya sa akong side. Hangtod nga ingon sa nalukmay siya dihang natapos ang among panagkabildo.
Sukad niadto, kanunay kong nangitag paagi nga madala nako si Jovie sa usa ka pribadong lawak. Misamot ang akong kaibog ni Jovie sa among panagkita pag-usab. Misamot ang iyang kaguwapa.
Usa ka higayon niana, gidapit ko siya’g panihapon. Nalipay ko kay wala ko niya balibari. Nagtuo kong may pagbati pa gihapon si Jovie alang nako. Samtang nangaon mi, giplano ko nang daan kun asa ko siya dad-a human sa panihapon. -- Sumpayan pa