Samaran ug daw makabsan na’g kinabuhi ang kuting nga si Mica
sa dihang nakit-an siya ni Temio.
pikas iyang dunggan
ug diriyot nang maputol iyang usang tiil
ug lugos mabuka iyang walang mata
apan daling nitaliwan iyang kakimpang
ug gibating kahapdos
kay adlaw-adlaw si Temio’ng
naghunad sa iyang mga samad
ug nag-uban niya
sa iyang matag pagbansay
aron mobalik sa naandang kalig-on
ang iyang mga tiil.
wa abti’g semana,
adlaw-adlaw na
ang pagba-iid,
pagkapyot,
pagki-ay,
pagsayaw,
pagligid-ligid,
ug pagbalitok
ni Mica
isip paglingaw
ni Temio.
tungod tingali niining
gihigtan ni Temio’g
pulang laso
ang liog ni Mica.
mas sadya baya’g
naa’y pulang pakapin
sa matag ba-iid,
kupot,
kapyot,
ki-ay,
ligid-ligid,
ug balitok.
ug sa dihang gibilin na si Mica ni Temio
dihang padulong na siya sa trabaho,
kalit mibutho sa bintana
ang usa ka dakong iring idlas
ug sa wa’y abiso,
milubong sa tanan niyang kuko
sa buko-buko ni Mica
ug mibira sa pulang laso
hangtod kini nihugot,
nihugot,
nihugot . . .