Mahimong mahuptan mo ang tanan apan dili nimo mahimong mapalit ang respeto sa imong isi’g-kaingon. Imo gyud ning ipakita pinaagi sa buhat ug ang tanan moabot ra gyud sa hustong panahon.
Apan dunay mga tawo nga i-kondisyon daan ang imong hunahuna nga kinahanglan sila imo sundon o uyon ka ba sa ilang pagbuot.
Apan ning maong duso dili maayo nga ipamugos nila ang ilang gusto ni ang imong gusto imong ipamugos.
Dunay mga tawo karong panahona nga sa matag karon ug unya buot mohigot sa imong liog. Labina kun sa uban ikaw pasiunhan.
Unsa kaha kining butanga?
Hinuon bisan gani ang Roma wala man mahimo sa usa lamang ka adlaw.
Ingon ini usab ang respeto dili nimo ni makuha diha diha. Dunay mga tawo nga kusog maniid kunohay magpakabana. Apan sipyat lang nila ang imong gitan-aw dili ang imong bili ni ang imong pagkatawo? Pagpakabana ba nga imong palabihon ang imong pagka delikente kaysa kahigayonan nga masuod mo ang uban?
Nahinumdom nuon ko sa giingon ni Monsenyor Ting, not too close not too far. Kinahanglang ma set gyud ang boundaries. Kay kun wala na ang boundaries unsaon man nimo pagpahigayon sa imong identity?
The simple the better. Dili maayo nga daghanon ang bisan unsa nga pagahimoon. Ning paagiha nahimong mas gubot ug way igong padulngan kun atong himoong saksak sinagol ang tanan.
Sama sa respeto ug pagtahud. Dili maayong imong ipakita kun unsay imong mahimo o nahimo na aron ang mga tawo makaingon nga gikinahanglan ka nila. O sila nagkinahanglan nimo? Kun buot kang tahuron, tahora pud ang uban…Ug ipakita pud nga angayan ka sa maong pagtahud.