Matud pa, ang atong mga mata mao’y bentana sa atong kinabuhi. Tingali aduna kini nga katinuoran, kay kini man ang gamiton nato sa pagtan-aw sa mga butang nga makita ug sa pagsud-ong sa katahoman sa palibot. Natural kini alang niadto’ng mga nagbaton pa og himsog nga mata o maayo pa’g panan-aw.
Apan usahay, kay lagi may gahum man kita sa pagtutok sa atong gitan-aw, kompiyansa na kaayo kita sa butang nga atong makita. Kay igo na lang isalig sa mata ang paghusga sa kahulugan sa nakita. Sagad ra ba mosipyat kita niini. Ni’ng bahina, angay kita mabinantayon sa pagtan-aw nga dili kita malimbongan.
Ayaw taligam-i nga sa pagtan-aw, iseguro nga di lang ang mga mata mao’y mosuhid sa imong makita. Gikinahanglan gayud nga ilahos ang pagtan-aw sa di makita nga motibo diha sa ilawom sa kasingkasing ug panghunahuna. Ipahashas pagtukib sa tinuoray nga sitwasyon ug ang kahulugan niini.
Aron sa ingon, makahimo ka’g lakang sa husto’ng pagdisisyon nga angay buhaton. Nga ayagon nga masubay usab ang segun sa pangihanglan sa mao’ng higayon. Niini, mahan-ay nga kapanagan-an ang mga talan-awon nga kapilian ang mga positibo o negatibo’ng epekto nga dili kita maapektahan sa pagmahay.
Ang pagbalanse sa paghunahuna, pagbati ug sa pagtan-aw, mao’y angay permi palig-onon diha sa imong pagkatawo. Kini ang maghimo kanato sa kaligdong ug kalig-on sa prinsipyo o baruganan. Nga dili kita basta masukamod, sa unsa mang bitik o pagsulay, nga kanunay mohamag kanato ni’ng kinabuhia.
Busa sa pagtan-aw, ayaw ihunong diha sa makita sa mata, kundi ilagbas ni sa likod nga may nagpahipi nga kamatuoran. Kay may limitasyon man ang mata nga di kakita sa salimbong, ipaambit sab kini sa hunahuna nga maoy makasud-ong ug may katakos motugkad sa tinuod nga kahulugan sa mga talan-awon.