Milugnot ko’g maayo. Mikisi-kisi ug milimbag-limbag. Gibuhat ko ang tanang paningkamot aron dili mahulog sa mga kamot sa akong ig-agaw nga si Paulo.
Dili ko buot nga si agaw Paulo maoy makapusgay sa akong pagka babaye. Gisaad ko sa akong kaugalingon nga itugyan ko lang ang akong kaputli ngadto sa lalaki nga maoy akong kuyogan ngadto sa altar sa kaminyoon.
Nagpadayon ko sa paglugnot. Apan hugot gihapon ang pagpugong ni agaw Paulo nako. Ingon nga determinado kaayo siya sa pagbuong sa akong kadungganan.
Apan wala pa ko kawad-i sa paglaom mao nga nagpadayon g’yud ko sa paglimbag-limbag sa tinguha nga makalingkawas ko gikan sa gipanulayan ko’ng adik nga ig-agaw.
Tungod ba kaha sa akong kalihok, si agaw Paulo ingon sa napikal. Kalit lang niya gidaitlan og jungle knife ang akong liog. Mikurog ko sa tumang kahadlok inanay ko’ng nanglumoy.
“Pagpili, Monica, may kagahi ang tingog sa akong ig-agaw. ‘Talinis o dumpol?”
Wala ko makatingog. Nakasabot ko sa gisulti ni agaw Paulo.
Wala koy kapilian. Kun pilion ko ang dumpol, nasayod ko’ng iyang angkunon ang akong pagka babaye.
Kun pilion ko usab ang talinis, iya ko’ng patyon pinaagi sa iyang jungle knife. Maong wala na lang ko magtingog. Dili pa ko gusto’ng mamatay. (Sumpayan)