Pangalawang Anino (216)
GALIT na galit si Yawan dahil tinalikuran siya ni Arturo.
Nasa salas na ito. Hinabol niya.
“Arturo! Hindi ka ba titigil? Kasal ka na sa akin!”
Natigil sa paglalakad si Arturo. Biglang humarap kay Yawan.
“Kasal? Paano nangyari ‘yon? Ni hindi ko maalala! Saka paano ka pakakasal sa akin, ang alam ko’y takot ka sa simbahan dahil demonya ka!”
“Hindi ang pari ninyo ang nagkasal sa atin! Ang cheap ko naman kung pinatulan ko ang mga pari ninyong walang kuwenta!”
“Kung gano’n sino ang nagkasal sa atin?”
Ngumisi si Yawan. “Ang aming panginoon na tunay.”
“Si Satanas?”
“Yes. Kinamayan ka pa nga at ngumiti ka sa kanya. Iginagalang mo siya syempre. Ang laki ng paggalang mo sa kanya, Art ...”
“Dahil siguro wala ako sa sarili ko. Baka hinipnotismo mo ako. O baka pinatulog ang utak para hindi ko alam ang mga pinaggagawa ninyo sa akin.”
Naglambing si Yawan. “Arturo, pinaligaya kita, hindi mo rin ba ‘yon naaalala?”
“Kung lumigaya man ako sa mga sandaling tulog ang utak ko, hindi totoo ang kaligayahan na ‘yon. Kaya wala iyon.”
At aalis na naman si Arturo.
Doon kumumpas si Yawan. Kay Arturo patungkol.
Para na namang tulala si Arturo. Hindi na humahakbang. Parang isang robot.
Niyakap ni Yawan ang para nang estatwang si Arturo. “O, kita mo ... wala kang nagawa. Hindi ka makakaalis. Kung gusto kong gawin kang parang isang manekin, magagawa ko ‘yon.”
NASA labas pa rin ng bahay nina Yawan si Nanette. Alam niya ang nangyayari sa loob.
Na ginawang sunud-sunuran pa rin ni Yawan si Arturo sa pamamagitan ng hipnotismo.
Muling nagdasal si Nanette, iniyuko ang ulo ng buong pagpapakumbaba.
NAHIMASMASAN na naman si Arturo. Itinulak si Yawan.
“Ano ba, Arturo?”
“Nawawalan ng bisa ang kapangyarihan mo sa akin. Hindi mo ako maaring gawing bihag, Yawan.”
NAGHIHINTAY si Nanette sa labas ng bahay, alam niyang ano mang sandali ay lalabas na si Arturo at dadalhin niya ito sa kumbento para hindi na makuha ni Yawan. Itutuloy
- Latest
