Sakit nga pinaskohan

Classmate si James ug Sarah gikan first year hangtud na sa pag- graduate nila sa secondary level sa Dalaguete National High School (DNHS).

Sa unang pagkakita ni James kang Sarah, gibati kini’g kaibog sa naulahi. Sa dihang nitungtong na sila sa katapusang ang-ang sa “secondary level” wala na gyud kapugong si James sa iyang gibati ngadto sa dalaga.

“Sar, duna unta ko’y isulti nimo, dili kaha ka masuko?” matud ni James nga nagduko. “Ku-kuan, gibati man ko og gugma nimo Sar uy.”

“Gibangkong na!” nakurat si Sarah, “di pa ko mosulod anang butanga uy, motapos pa ko James, gawas pa, kun mosulod ka’g lungag nga wa ka kahibalo asa ka guwa, magkabulingit ka.” Wala makatingog si James sa tubag sa dalaga. Gawas nga maanyag, talagsaon kini’g utok. Mipadayon si Sarah sa kolehiyo, mikuha sa kursong Bachelor of Science in Business Administration (BSBA) sa usa ka inilang unibersidad. Nahagit si James, mipadayon sab kini sa kolehiyo, mi-take og Criminology sa University of the Visayas (UV). Nahibaw-an ni James ang balay nga gi-abtan sa dalaga, matag Domingo, mobisita si James kang Sarah,  ug iyang gisubli ug gibanhaw ang iyang gibati ngadto sa dalaga.

“Sige, dawaton ko ang imong gugma, sa usa ka kondisyon.” “Unsa man na Sar?” gibati og kahinam si James.

 “Patiwason ko sa tanan ang akong mga manghud, usa ko mohukom sa akong “final decision.” Miuyon si James sa kondisyon sa iyang hinigugma. Natapos sab ni James ang iyang kurso ug nakasulod pagka polis.

Samtang busy si Sarah sa iyang mga buluhaton sa iyang opisina, nakadawat kini og usa ka sulat. Ang unod sa sulat mao ni “Sar, pasayloa ko, huyang kaayo ko, wa ko kapugong sa tintal nga miabot sa akong kinabuhi. Natintal ko sa usa ka babayeng nahigugma og maayo kanako. Miturok na ang maong gugma, di na ko kalikay. Usbon ko, pasayloa ko sa akong gibuhat. Merry Christmas na lang.” Gikumot ni Sarah ang maong sulat, samtang nagdagayday ang mga luha sa iyang mga aping. Kasakit nga Pinaskohan! (Kataposan)