“PAANO mo nga pala nalaman itong villa namin, Jericho?’’ tanong ni Nadine pagkaraan.
“Sinabi ni Leo. Pati yung phone mo, sinabi rin sa akin.’’
“Talagang magkaibigan talaga kayo ni Leo ano, lahat nang may kinalaman sa akin, sinabi sa’yo.’’
“Mabuting kaibigan si Leo, Nadine. Suwerte ko nga at siya ang naging roommate ko. Wala akong masasabi kay Leo. Napakabait at napakamatulungin niya.’’
“Dito lang ba kayo nagkakilala ni Leo?’’
“Oo.’’
“Parang matagal na kayong magkakilala.’’
“Mabait nga kasi siya kaya palagay ang loob ko sa kanya. Siya naman ay ganundin sa akin.’’
Napatangu-tango si Nadine.
Maya-maya, nagpaalam si Nadine na maghahanda ng meryenda.
“Sandali lang Jericho at ipaiinit ko ang meryenda -- baked macaroni. Sana magustuhan mo.’’
“Nag-abala ka pa, Nadine. Busog pa naman ako.’’
“Naku hindi ako naniniwala kapag ganyan ang sinasabi ng bisita ko. Kabaliktaran ‘yan.’’
“Paano mo nalaman?’’
“Nakikita ko sa hitsura, he-he-he!’’
“Ganun ba?’’
“Sandali lang.’’
Umalis si Nadine.
Nagbasa ng mga magasin si Jericho habang naghihintay.
Maya-maya, lumapit na si Nadine at may dala sa tray na baked macaroni at juice.
“Magmeryenda ka muna at tingin ko, gutom ka na.’’
“Paano mo nga nalaman na gutom na ako?’’
“Hindi ka na mukhang pogi, ha-ha-ha!’’
“Ganun ba yun?’’
Dinampot ni Jericho ang platito at kumuha ng baked macaroni.
Kumutsara.
Isinubo.
“Wow, sarap! Baka tuwing Biyernes, narito ako. Ano pa ba ang iniluluto mo liban dito sa baked macaroni?’’
“Spaghetti.’’
“Paella marunong ka?’’
“Naku hindi. Mahirap yun.’’
Nagtaka rin sa sarili si Jericho kung bakit paella ang nasabi. Siguro’y dahil iyon ang paboritong iluto ni Jane. Bakit nga pala hindi siya tinatawagan ni Jane nitong mga nakaraang araw? Ano kayang problema?
Nagulat si Jericho nang itanong si Nadine. Seryoso ang babae.
“May siyota ka na Jericho?’’
“Wala.”
“Hindi ka pa nagkaka-girlfriend kahit kailan?’’
Umiling si Jericho.
(Itutuloy)