NAG-ALANGAN si Jo kung makikipag-usap sa babae. Hindi niya alam kung sino ang babaing ito. Baka kasabwat ng Chester kidnapping group at balak siyang gantihan? Bakit parang kilalang-kilala siya ng babaing ito? At ilang araw nang nakikita niya sa bahaging ito ng Recto Avenue. Nakiramdam si Jo. Baka may mga kasama ang babae at sa sandaling makipag-usap siya ay saka may sasalakay o kaya’y titigil na sasakyan para siya kidnapin o kaya’y pagbabarilin. Naging alerto siya. Hindi siya papayag na may mangyari sa kanya o madedehado siya.
Pero wala naman siyang napansing kakaiba. Nag-iisa ang babae. Walang bodyguard at ni walang mga nakaabang na sasakyan kung sakali.
“Please mag-usap lang tayo, Mister,” sabi ng babae at dahan-dahang lumalapit kay Jo.
Nakahanda naman si Jo sa mga mangyayari.
“Wala akong balak na masama, Mister. Kailangan lang na makausap kita.”
“Tungkol saan at sino ka?”
“Puwedeng sa isang restaurant o sa isang tahimik na lugar tayo mag-usap. Please…’’
Natigilan si Jo. Hindi agad makapagpasya. Sa ganoong sitwasyon, mahirap makapag-decide.
“Wala akong masamang balak. Kakausapin lang kita, that’s it!’’
Nagpasya si Jo. Pakiramdam niya’y nagsasabi nang totoo ang babae.
“Sige, saan tayo mag-uusap?’’
“Sa condo na ‘yun!’’ Itinuro ang bagong tayo na condo, ilang metro lamang ang layo sa kanila.
“Sige!”
Tinungo nila ang condo. Habang naglalakad, nag-iisip si Jo kung sino ang babaing ito. Pero parang may nakita na siyang kamukha nito.
(Itutuloy)