Butang nga wa damha

Wa pay usa ka tuig nga nag-abang si Samuel og usa ka lawak sa upat ka andana nga Basangil Building sa dalan V. Rama. Pero higala na niya tanang sekyu nga naasayin sa maong building. Usa siya ka CPA. Apan dili seko nga pagkatawo. Mas ganahan siya makighigala sa mga ubos og posisyon nga mga trabahante. Sama sa mga diyanitor ug ordinaryong clerk sa mga establisimento nga nag-abang sa maong building. Naghunahuna siya kun unsay iyang ihatag pinaskohan sa mga ubos niyang higala karong Disyembre.

Sa tanang sekyu, ang pinakasuod ni Samuel, si Jessie. Kay ang naulahi maoy kasagaran niyang masugo og papalit og snacks o tawag og taksi sa panahon nga gitalyer iyang sakyanan. Nagsulod si Samuel og tagmanggatos ka pesos sa sobre. Bali’g tres mil pesos iyang ipanghatag pinaskuhan. Tag usa ka gatos sulod matag sobre. Unya ang alang ni Jessie, iyang gi-duha ka gatos.

Petsa disiotso sa Disyembre sa buntag, gihatag dayon ni Samuel ngadtong Jessie ang sobre nga may sulod dos siyentos pesos, paghuman niya’g parking sa iyang kotse. Gidawat ni Jessie.

“Salamat, sir” ni Jessie. Unya gilili dayon ang sulod sa sobre. Gipanid-an ni Samuel ang hitsura ni Jessie pagkakita sa sulod. Mora’g diskontento. Mora’g wa malipay. Alang alang nagmug-ot, nagminghoy o nagping-it ang nawong ni Jessie. Di masabot. Nalain ang hunahuna ni Samuel nga imbis malipay iyang gihatagan, nagsubo man hinoon.

“Merry Christmas, Jes. Sorry, mao ra nay akong naabot para nimo!” ni Samuel.

“Ok lang, sir. Salamat. Merry Christmas sab” ni Jessie. Wa lang gihapon nipahiyom. Mora’g bug-at ang lawas.

“Ingna lang ani pagsabot ang akong regalo nimo, Jes. Higala ta. Lain kang tawo. Dili tika anak o igsoon. Wa koy obligasyon nga mopangga nimo. Apan gipakita nako akong pagpangga nimo pinaagi sa pagpahalipay nimo sa gamay nga regalo. Ang ako lang daang paghunahuna nimo sa panahon sa Pasko, dako na nang butang. Dili kuwarta o materyal nga butang ang bililhon, Jes. Kundi ang maayong relasyon. Ang akong paghatag nimo’g gamay’ng kantidad, ekspresyon na sa akong pagpangga nimo. Dili ang balor importante. Kun dili ang akong pagpangandoy alang kanimo ning umaabot nga Pasko nga ikaw makapahimulos sa maayong panglawas, kalipay sa pamilya ug tanang grasya nga angay nimo. Giisip tikang higala. Ug pinangga nga higala. Dili baya tanang higala nako, mahatagan nako. Usa ka gatos gani akong giandam sa uban. Imo ray dosentos. Diskontento pa gyud ka!” ni Samuel. Daw nagdiskorso sa parkingan.

“Pasayloa ko, sir, kun mao nay tan-aw nimo sa akong lihok. Wa lang ko kasabot sa akong gibati, sir. Natandog ko pag-ayo sa imong gibuhat. Kay bisan sa akong amahan, wa gani ko kadawat og bisan unsang kantidad. O bisan unsang regalo. Sa pagkatinood, nalipay kaayo ko’g dako sa imong regalo. Apan naglibog ko’g unsaon nako pagsulti nimo. Nakuratan lang ko sa butang nga wa nako damha!” ni Jessie. Nangurog. Nitulo ang luha. Giduol ni Samuel. Gigakos ang sekyu. Gipikpik ang abaga.

“Merry Christmas, Jes. Pasayloa sab ko nga wa tika hisabti dayon” honghong ni Samuel. (Katapusan)