Ang magtiayon

Uy, Maring! Dili kay nanghingilin ko nimo," matud ni Iyo Karpo, amahan ni Maring. "Balik na didto sa inyo, sa imong bana aron mag-uli mo!" "Akong huwaton nga moanhi siya dinhi, Tay."

"Dili to moanhi dinhi kay taas kaayo to og garbo ang imong bana," untop nga tubag ni Iyo Karpo. "Maayong tawo si Fermin pero dili to bastabasta moduko. Mao kanay akong napanid-an."

"Bitaw Maring," midason ang iyang inahan. "Kay mangita gani to og lain si Fermin, na ... ikaw lang." Morag nagkomedya ang iyang inahan.

Sama sa nahigmata si Maring gikan sa halawom nga pagkahinanok sa gipamulong sa iyang inahan.

"Na hala, ihatod ko ninyo sa bapor karon."

"O, sige, pangandam dayon kay tingali'g di ta kaabot sa biyahe," sagbat ni Iyo Karpo.

Sa laing bahin, nanampiling si Fermin samtang naglingkod sa may bintana sa iyang balay. Gibati niya ang tumang kamingaw ug kahaw-ang sa iyang asawa ug duha ka tuig nga anak. Nagduhaduha siya kun iya bang apason o dili ang iyang asawa nga milayas tungod lang sa ilang panaglalis ug wala niya kapugngi ang pagsagpa niini. Duha na ka semana sukad sa maong hitabo, dili siyang mahimutang bisan sa iyang pagtrabaho. Busa, nakahukom siya.

"Apason ko na lang," matud niya sa kaugalingon. Dihadiha nangandam na siya ug iya nang nakandadohan ang pultahan ug nanaug nga nagbitbit og bag. Apan mibalik siya aron pagtuman sa sugo sa lawas.

"Min! Min! Fermin!" Nabati ni Fermin ang tingog sa iyang asawa. Midali siya pagawas ug maoy iyang nakita si Maring nga nagkugos sa ilang anak. Nanaog gilayon siya ug gisapopo sa tumang kahinangop ang iyang asawa ug anak.

"Abi nako'g di ka pa mobalik kay moapas unta ko." "Di mahimo nga dili ko mobalik kay mingaw kaayo nga dili ka kauban," matud ni Maring nga naghilak.

"Ako usab dinhi, mora'g di ko mabuhi nga wala ka," ni Fermin nga mipahid sa luha sa asawa. "O, ayaw na paghilak kay di na gyud to mausab ang pagbakyaw ko sa akong kamot," ni Fermin nga migakos pag-usab sa asawa. (Kataposan)