Ang Tinagoan

Gula 61

(Kining maong nobela gibase sa matuod nga kaagi ni Dinah)

Epilogo: Sa pagsulat niining maong nobela, mitaliwan na si Dinah ngadto sa laing kalibotan.

Namatay si Dinah sa pagpanganak niya sa unang bunga sa kaminyoon nila ni Kobe. Na-Ceasarian siya. Patay na ang bata nga iyang gihimugso ug naunong pa gayod ang kaugalingon niyang kinabuhi.

“Timan-i kini,” giingnan kining tagsulat ni Miriam sa kataposang bahin sa among panagsulti. “Kita rang duha ang nasayod sa tinagoan sa kinabuhi ni Dinah.”

“Oo,” nako pa. “Pero masayran unya kini sa publiko sa higayon nga mapublikar na ang pagasulaton kong nobela mahitungod sa iyang kaagi.”

“Way bale,” ni Miriam pa. “Total dili man nimo ibutyag ang tinuod namong mga ngalan sa sulaton mong nobela.”

“Hinuon sab.”

“Kanus-a kaha gyud ni ma-publish?”

“Di pa ko makaseguro. Tun-an ko pa ang iyang kaagi kun unsay approach nga akong gamiton sa pagsulat niini. Timbangtimbangon pa sab nako kun unsa nga genre ang akong i-apply aron mahimong mas mabulokon ang akong pag-sensationalize sa iyang kaagi. Pero probably, drama ang labing haom nga genre alang niini.”

“Ikaw nay bahala. Misalig ko sa imong katakos sa pagsulat og nobela. Tabangi na lang sab ko’g ampo alang sa kapahulayang dayon sa iyang kalag.”

“Makalaom ka.”

“Bisan og mapaambitan ang iyang kaagi ngadto sa mga magbabasa apan magpabiling sekreto ang iyang tinagoan kay dili man mabutyag ang tinuod niyang ngalan.”

“Tinuod kana. Ug hinaot nga mapasaylo siya sa Dios.”

Ug gitapos namo ni Miriam ang paghisgot sa kaagi ni Dinah. -- Kataposan