Nada si Otik sa paglupad sa wakwak

Malinawon ang balangay sa Bodbod nga nahimutang sa bukirang bahin sa lungsod sa Santa Lucia. Panguma lang ang panginabuhi sa mga lumolupyo dinhi ning maong balangay. Ang uban nga gustong makakuwarta og dakodako pod nga kita moadto sa siyudad aron lang pod manarbaho sa mga construction o dili ba mangarga sa pantalan.

Ug mao kiniy kasagarang buhaton sa mga batan-on dinhi sa maong balangay. Apan alang kang Otik anhi na lang siya dinhi magpabilin sa iyang uma. Total kun suwerte siya sa iyang mga pagkugi makasanggi man sab siya og dakodako sa iyang kamaisan. Dili pod niya mahimong palay-an si Rosabel nga iyang hinigugma dinhi sa ilang balangay.

Buotan kini ug may katahom usab nga takus pong kaibgan sa mga ulitawo dinhi sa ilang balangay. Apan sa tanang naninguha sa dalaga si Otik maoy nahimong palaran sa gugma sa dalaga. Ugaling lang gidungogdungog ang amahan niini nga si Sergio nga ungo kuno ug magtuwad bisag udtong tutok.

Diha kunoy kausa ka higayon nga may nakakita kang Sergio nga nagtuwad ilawom sa dakong punoan sa karaang bugtai. Puwerteng dagana ni Isong, ang anak sa manananggot nga nalisang sa gibuhat ni Sergio nga nagtuwad. Ug nagtuo pod ang ilang mga silingan nga si Rosabel midawat na sa kabilin dihang namatay ang inahan niining si Martina.

“Matay, Bay Otik, wa ka gyud kadungog sa mga tabitabi bahin sa imong uyab nga si Rosabel?” nagkanayon si Sebio, higala ni Otik nga  mag-uuma usab kansang luna kasikbit ra pod sa iyang luna nga gitikad.

“Kahibawo man, Bay,” tubag ni Otik. “Pero, dili ko motuo, Bay Sebio, ungo god tawon. Wala na roy ungo karong panahona, uy, Bay Sebio.”

“Aw, naa ra na nimo, basta kay ako motuo gyud kog ungo,” mubong pahayag ni Sebio dayong lakaw nga nagguyod sa iyang kabaw.

Nianang pagka gabii namisita si Otik. Mingaw ang balay nila ni Rosabel. Nangayog katahoran si Otik samtang diha pa siya sa tugkaran. Unya, may nabati siyang morag miabli sa pultahan. Iyang nakita si Rosabel nga mikamay kaniya sa pagsaka. Misaka dayon siya. Sa didto na siya sa taas iyang namatikdan nga morag nakalkag ang buhok sa iyang hinigugma. Iyang giagbayan ug gikuptan ang suwang. Wala lang gihapon maggunok si Rosabel. Taudtaod.

“Pauli lang una sa inyo ron, Otik, kay may lakton pa ko,” niini pa sa paraygong tingog. Apan kay morag gisugniban na sa kainit sa gugma ang kasingkasing ni Otik labi na gyud nga gibalikos na ni Otik ang tuo niyang bukton sa hawak sa dalaga, wala na siya makaantos, nagakos ug unya iyang gihagkan ang mga ngabil sa dalaga.

Apan nakugang si Otik dihang mikurog ang dalaga, kusog nga pagkakurog dungan ang pangusog nga morag mingulob ug pagkahuman, nausab na ang bayhon sa dalaga. Gitugkan na kinig pako ug naputol pagkalit ang lawas niini. Wala gyud buhii ni Otik si Rosabel bisan pa sa iyang nakita kay gihigugma niya kini. Ug tungod sa kakalit sa hitabo milupad pagkalit si Rosabel ug wa damhang nadala si Otik nga nagkabyon sa anananggal niyang hinigugma ug sa lanog nga tingog nakasiyagit siya: ‘Tabangggg...! Tabangggg!!! Tabang mo mga silingan!!!” – Katapusan