Gula 117
“Better late than never, Jezebel. Besides, gusto kong masayod kun unsay imong reaction bahin sa akong gipadayag kanimo kagabii pinaagi sa text.”
Wala ko motingog. Misamot kakusog ang pagbutokbutok sa akong dughan.
“I love you, Jezebel,” nagkanayon si James.
Wala gihapon ko mutingog. Gitalikdan nako si James aron ipadayon na ang pagbisibis og tubig sa mga tanom apan iya kong gipugngan pinaagi sa paggunit sa akong bukton. Mibalik ko’g atubang niya.
“Ang akong bukton, James,” matud ko. “Tingalig makit-an ta sa imong mama.”
“I don’t care kun kinsay makakita nako, Jezebel,” ni James pa. “Ang gusto kong masayran kun may paglaum ba ang akong gugma diha nimo.”
Wala ko motingog kay maglisod ko paghatag sa akong tubag ngadto kang James. Nakalitan man gud ko sa iyang gihimo. Wala ko magdahom nga mangulitawo siya nako. Maong wala ko makaandam og tubag sa iyang pagpangamoral.
“Nagpaabot ko sa imong tubag, Jezebel,” nagkanayon si James. “Tug-ani ko sa tinuod. May paglaum ba ang akong gugma?”
“Mahimo bang dili ko nimo bugalbugalan og ingon niini, James?” Giingnan ko siya.
“Tinud-anay ning ako, Jezebel. I love you very very much.” -- Sumpayan pa