Ang babaing kinakain ang lahat (END)

  “AMA KONG...Garnuk...tulooong...” halos bulong na lang na sigaw ni Tatiana. Pawala na ang buhay ng babaing naminsala nang husto sa tao.

 Hindi na mabilang ang kinain niyang tao na pawang kalalakihan.

 Nananatiling misteryo kumbakit hindi niya matagalan ang amoy ng mga babaing tao na walang panties.

Pero may panties man o wala, hindi nga magawang kumain ni Tatiana ng babae.

Ang claro, ikamamatay niya ang amoy ng mga babaing walang saplot, totally naked.

Dinala siya ng mga lalaking katutubo sa kuta ng mga ito, malapit sa paanan ng bundok.

 Malalaki ang boses ng mga lalaking katutubo, nagta-Tagalog pero salitang-Barok.

  “Meron kami uwi! Ganda babae! Laki dodo!” sabi ng isang lalaki sa mga babaing nasa kuta.

Si Tatiana sa mga sandaling ito ay almost unconscious, halos wala na talagang ulirat.

 Naulinigan niya ang matitinis-mliliit na boses ng mga dinatnan sa kuta.

Mga babae, natiyak ni Tatiana. Lalo siyang nawalan ng pag-asang mabuhay pa.

  “Laki dodo pero laki rin butas ilong niya,” pintas ng babaing pinakamaganda sa tribo.

 “PIRISSKAH! PIRISSKAH!”  pagkalakas-lakas na sigaw ni Garnuk sa dalampasigan at bundok.

 Tinatawag niya si Tatiana. Paulit-ulit.

Parang kulog na dumagundong sa buong paligid ang boses ng haring alien. Nakarating iyon sa pandinig ng mga katutubong tumangay kay Tatiana.

Nakarating din sa pandinig ng agaw-buhay nang si Tatiana.

Ang naghihingalong babaing alien ay bahagyang umigtad.

 Pero naghubad na ng bahag ang mga katutubong babae. Naamoy na naman ni Tatiana ang nakamamatay na samyo ng mga kabaro. At ito ang kumitil sa kanyang mahiwagang buhay.

Wala nang buhay si Tatiana nang abutan nina Garnuk at Sophia. WAKAS (Up Next: Patay Na Ako, Mahal...)