Maria Magdalena Gula 110

“Basta lang. Gusto lang kong makighigala nimo,” matud ni Walter. “Kana kun...okey ra nimo, Maria.”

“O-okey ra man tingali.”

“Wa kahay masuko?” Mikidlap ang mga mata ni Water.

“Wa, uy, basta tinarong lang ang imong tuyo.”

“Tingalig ang imong asawa ang masuko.”

Mikatawa siya. Unya nanggawas na kami sa kan-anan. Sa dayon na namong panagbulag alang sa lainlain namong lakaw, misaad siya nga anytime mobisita siya sa akong gipuy-an. Gipasaligan ko sab siya nga welcome siya sa tanang panahon.

Sukad niadto, dili na mapapas si Walter sa akong hunahuna. Wala ko makasabot sa akong kaugalingon. Bisan dili nako tuyoon apan mosantop gyud siya sa akong hunahuna. Dili gyud ako makahimo sa pagsalindot niya sa akong kaisipan.

Usa ka adlaw niana, pasado alas diyes kadto sa buntag may sakyanan nga mihunong sa tungod sa balay nga akong gipuy-an. Taudtaod may nanuktok sa front door. Migawas ko sa kuwarto aron pagsusi kun kinsa ang nahiabot niining orasa sa kaudtohon. Nakugang ko pagkakita sa lalaki nga nagbarog sa gawas sa pultahan dihang ako na kining gibuksan. Si Walter!

Mitingsi si Walter sa iyang pagkakita kanako. Migilaw ang iyang mga mata nga insekon dihang misiga ang akong mga mata nga nagtan-aw kaniya.

“Makadayon ba?” Giingnan ko niya. “Ha-ha?” Nahakanga ko. -- Sumpayan pa