Matandang Tinali (103)

“PALAGAY ko, matatapos na ang pagiging matandang tinali mo, Dong,” sabi ni Manong Naldo at humagikgik.

“Bakit mo nasabi Manong?”

“Kasi’y atat na atat kang magtungo sa kubo.’’

“Tama ka Manong. Ma-lakas ang tama ko sa babae – kay Joy.’’

“Parang napagmasdan mo na siya nang ayos, Dong.’’

“Oo Manong napigurahan ko na siya. At sa totoo lang, nagtangka na akong puntahan siya sa kubo pero wala siya.’’

“Paanong wala?’’

“Sarado ang pinto Manong. Nakakandado.’’

“Ganun ba? Baka nagpunta ng Maynila.’’

“’Yan din ang hula ko, Manong.’’

“Baka may problema sa Maynila.’’

“Ano kayang problema, Manong?’’

“Kasi’y sa tingin ko ay may problema siya. Malungkot kasi ang mga mata niya. Basta ganun ang hula ko.’’

“Sana naman ay nasa kubo na siya. Gusto ko siyang makilala.’’

“Sige puntahan natin bukas at baka nariyan na siya. Tutulungan kitang makilala si Joy.’’

“Salamat Manong.’’

KINABUKASAN, maaga pa ay nakabihis na si Dong. Handa na siya para makilala si Joy.

Maya-maya pa, dumating na si Manong Naldo.

“Halika na Dong. Puntahan na natin si Joy.’’

Tinungo nila ang kubo.

“Nariyan na kaya si Joy, Manong?’’

“Palagay ko.’’

(Itutuloy)